شرابی که به هنگام آمیختن آن با آب و نوشیدنش؛ چشم ها را چنان به چرخش وامی داشت و آن را درشت جلوه می داد که گویا چشمان با دوشیزگان است که ناگهان از چهره شان نقاب را کشیده باشند.

میِ خرد کُشی که عادتش غصب خردها بود، گویا امانتش را از مردان طلب می کرد.

ما با چنین شرابی، با هم سر کردیم، شب را با هم بودیم و وصال ادامه یافت، رازمان نهان ماند و عشق پنهانمان را آشکار ساختم.

تا آن که شرم بی حد، از چهره گلگونش رخت بربست و بر شاخه ها آوازهایی برخاست.

او که از شدت مستی، لکنت زبان پیدا می کرد و به سختی سخن می گفت، به جای زبان با دست هایش با من وداع کرد و رفت.»(3)

ابن مردویه

احمد بن موسی بن مردویه اصفهانی، مشهور به ابن مردویه بزرگ، از حافظان حدیث، تاریخ نگار و مفسر بود که آثاری چون: التاریخ، تفسیر القرآن، مسند و مستخرج فی الحدیث از تألیفات اوست.(4)

محمد کرخی

ابوبکر، محمد بن حسن کرخی، ریاضی دان و مهندس و به حاسب کرخی مشهور بود. وی در بغداد بالید و به دستگاه فخرالملک، وزیر بهاءالدوله پیوست و کتاب الفخری در جبر و مقابله را به نام او تألیف کرد. درباره این کتاب گفته اند: کامل ترین کتابی است که در شرق در این زمینه نوشته شده است. او کتاب الکافی در حساب و کتاب انباط المیاه الخفیة را نیز به فخرالدوله اهدا کرد.

کرخی از برجسته ترین و پرنبوغ ترین دانشمندان علم ریاضی بود که در ابتدای قرن پنجم هجری پابه عرصه وجود نهادند بروکلمان درباره او می گوید: کرخی، نادرست و صحیح آن، کرجی است و شاید منسوب به مناطق کرج؛ یعنی ساکنان کوه های قبق در شمال ارمنستان باشد.(5)

پی نوشت ها:

[1] شنبه اول محرم سال 410 = نهم مــه سال 1019؛ جمعه دوم رمضان سال 410= اول ژانویه سال 1020.

[2] نام ستاره روشن صورت فلکی چنگ است.

[3] یتیمة الدهر، ج 3، ص 436؛ العبر، ج 3، ص 104؛ وفیات الاعیان، ج 3، ص 196 و 533؛ شذرات الذهب، ج 3، ص 190؛ تاریخ ابن اثیر، ج9، ص 313؛ الأعلام ، ج 4، ص 134؛ فروخ، تاریخ الادب العربی، ج 3، ص 64 و 67؛ النجوم الزاهره، ج 4، ص 45.

[4] الأعلام ، ج 1، ص 246؛ شذرات الذهب، ج 3، ص 190؛ العبر، ج 3، ص 104.

[5] وفیات الاعیان، ج 2، ص 65؛ تراث الاسلام، ج 3، ص 173؛ تراث العرب العلمی، ص 146؛ الأعلام ، ج 6، ص 313؛ تاریخ الفکر العربی، ص 323.

رویدادهای اسلام از 411 ـ 420 ق

سال 411 ق = 1020-1021 م.(1)

رویدادها

مصر:

* پس از کشته شدن الحاکم بامرالله فاطمی، با پسرش ابوالحسن علی شانزده ساله بیعت شد و او الظاهر لاعزاز دین لله لقب گرفت. با خلافت او نشانه های زوال دولت فاطمیان آشکار شد.

دیلمیان:

* سپاهیانِ سلطان الدوله دیلمی بر او می شورند و او مجبور می شود بغداد را به قصد اهواز ترک و برادرش مشرف الدوله را جانشین خود کند. او با استقبال خلیفه القادربالله روبه رو می شود و خلیفه به او لقب شاهنشاه عطا می کند.

اندلس:

* جنگجویان عامری پیرو ابن ابی عامر منصور، نوه اش عبدالعزیز بن عبدالرحمان بن ابی عامر منصور را به رهبری خود برگزیده، در شهر «شاطبه» با او بیعت می کنند. او بلنسیه را تصرف کرده، خود را المنصور می نامد و دولت عامریان بلنسیه را تأسیس می کند که تا سال 489ق. پایدار می ماند. در این زمان، فرانک ها به رهبری سید (کمپیا دور) بلنسیه را فتح کرده و پس از آن، مرابطون در سال 495ق بر آن استیلا می یابند.

ارمنستان:

* پادشاه ارمنستان کشورش را در اختیار امپراتور باسیل دوم قرار می دهد تا بدین وسیله، دفاع از کشورش را مقابل ترکان سلجوقی، تهدید کنندگان مرزهای شرقی، تقویت کند.

حج

* کاروان های حاجیان عراق به علت ترس از اعراب راهزن و غارتگری های آنان، متوقف شد.

بلایای طبیعی

* گرانیِ شدید در عراق به گونه ای همه گیر شد که مردم، گوشت سگ و الاغ می خوردند.

درگذشتگان

* الحاکم بامرالله.* درزی.

* فردوسی.

الحاکم بأمرالله

ابوعلی، منصور بن العزیزبالله بن المعزلدین الله معدّ فاطمی، ملقب به الحاکم بامرالله، ششمین خلیفه فاطمیان اسماعیلی، در قاهره و از