ثمانینی

ابوالقاسم، عمر بن ثابت ثمانینی، به «سوق ثمانین» از روستاهای جزیره ابن عمر منسوب است. او از نحویان بود و ابوالفتح بن جنّی از محضر او درس آموخت. کتاب اللمع را به خوبی و به طور کامل شرح کرده، در آن، هنر نویسندگی و دانش خود را نشان داده است. کتاب المفید در نحو و شرح تصریف ملوکی تألیف ابن جنّی نیز از اوست.(4)

زوی(Zoe)

امپراتریس بیزانس (1028-1050م.) دومین دختر امپراتور هشتم بود. پدرش او را به رومانوس ارگیروس (Romanus Argirus) تزویج کرد. زوی در این زمان، پنجاه ساله و هنوز از زیبایی بهره مند بود. رومانوس با این ازدواج، شریک امپراتوری شد و مدت ها بعد شایعاتی مبنی بر عشق پنهانی او با معشوقش میخائیل، کاخ را فرا گرفت. وی برای این که معشوق خود را بر تخت امپراتوری بنشاند، در سال 1034م همسرش را کشت و با معشوق خود ازدواج کرد. هفت سال با میخائیل چهارم (1034-1041م) در قدرت شریک بود و برای این که شوهرش را خشنود کند، برادرزاده اش را که پس از درگذشت عمویش میخائیل در سال 1041م. به تخت نشست، به جانشینی خود تعیین کرد و او را میخائیل پنجم نامید.

میخائیل پنجم کوشید او را محدود کند و در دَیری بنشاند که بقیه عمر خود را در آن جا بگذراند، ولی زوی سپاهیان را بر او شوراند و او را برکنار و چشمانش را کور کرد. سپس خواهرش تئودورا را با خود در حکومت شریک کرد، ولی آن ها با هم توافق نداشتند و زوی او را از خود دور ساخت و با معشوق دیگری ازدواج کرد و او را بر تخت نشاند. این معشوق، کنستانتین نهم نام داشت و با او حکومت کرد تا این که زوی در سال 1050م درگذشت. کنستانتین پس از او به حکومت ادامه داد. در سال 1055م در 72 سالگی درگذشت.(5)

پی نوشت ها:

[1] شنبه اول محرم سال 442 = 26 مـه سال 1050؛ سه شنبه چهاردهم شعبان سال 442 = اول ژانویه سال 1051.

[2] الأعلام ، ج 1، ص 122؛ بغیة الملتمس ، ص 166.

[3] تاریخ ابن اثیر، ج 9، ص 581؛ البدایة و النهایه، ج 12، ص 63؛ النجوم الزاهره، ج 5، ص 52؛ فوات الوفیات، ج 2، ص 194؛ فروّخ، تاریخ الادب العربی، ج 3، ص 121.

[4] وفیات الاعیان، ج 3، ص 443؛ العبر، ج 3، ص 202؛ معجم الادباء، ج 16، ص 57؛ شذرات الذهب، ج 3، ص 219؛ بغیة الوعاة، ج 2، ص217؛ فروّخ، تاریخ الادب العربی، ج 3، ص 121؛ الأعلام ، ج 5، ص 200.

[5] موسوعة ویلیام لانگر، لاروس؛ ج 2، ص 681 و 683؛ الروم و صلاتهم بالعرب، ج 2، ص 61، 62 و 72.

سال 443 ق = 1051-1052 م.(1)

رویدادها

موصل:

* ابوالمعالی، قریش بن بدران بن مقلد، بر موصل (که در سال 441ق توسط عمویش برکة بن مقلد از ابوالمنیع قرواش تصرف شده بود) چیره می شود و عمویش رامی کشد.

المریه:

* درگذشت معن بن صمادح و حکومت پسرش یحیی معتصم بر المریه اندلس.

صقلیه:

* استقلال برخی رهبران مسلمان در برخی شهرهای صقلیه و پراکندگی مسلمانان در جزیره سیسیل.

حج:

* متوقف شدن حج در عراق.

وقایع نظامی

گسترش دولت بنی عبّاد در اشبیلیه

* معتضد بن عباد، فرمانروای اشبیلیه، بر ولبه، شلطیش و لبله دست می یابد و آن ها را به سرزمین خود ملحق می کند.

درگذشتگان

* ابن صمادح.

ابن صمادح (معن)

ابوالاحوص، معن بن محمد بن احمد بن صمادح بن عبدالرحمان تجیبی، وابسته به یکی از ریشه دارترین خاندان های عربی است و دودمان او به جد اعلای او، عبدالله بن طاهر بن عمیره می رسد. او همراه امیر عبدالرحمان داخل، به اندلس رفت. پدرش یکی از فرماندهان منصور بن ابی عامر بود. هنگامی که عامریان در بلنسیه مستقل شدند، معن به دولت آنان پیوست.

در سال 429ق عبدالعزیز بن عبدالرحمان بن منصور بن ابی عامر، فرمانروای بلنسیه، فرمانروایی ایالت المریه را به معن بن صمادحسپرد. این ولایت، در گذشته تابع بلنسیه بود. در سال 433ق معن پیمان خود را با عبدالعزیز عامری شکست و المریه را تجزیه کرد و سپس شهرهای لورقه، بیّاسه و جیّان را نیز به آن افزود. معن با پادشاهان ملوک الطوایف همسایه خود در گیر جنگ شد. او سرانجام در سال 442ق درگذشت و پسرش ابویحیی محمد بن معن، ملقب به معتصم، بر تخت فرمانروایی نشست.(2)