افریقیه و سر زمین مغرب به اندلس رفت و نزد مشایخ آن سامان دانش آموخت و آن ها را نوشت و سفرنامه ای تدوین کرد. گفته اند: از مردم مشرق کسی که بیش از او حدیث حفظ کرده باشد به اندلس نیامده است. عمری طولانی یافت و در 89 سالگی درگذشت.(4)

میخائیل هفتم

او امپراتور بیزانس (1071-1078م) پسر کنستانتین دهم بر رومانوس چهارم، ناپدری خود (که در جنگ ملازگرد با سلجوقیان اسیر شده بود) شورید و قدرت را به دست گرفت. هنگامی که رومانوس از اسارت بازگشت، میخائل او را دستگیر و کور کرد. نورماندی ها در زمان او بر جنوب ایتالیا حمله بردند و به قسطنطنیه نزدیک شدند. او از سلجوقیان کمک خواست، ولی به زودی از سوی ناکفور سوم در سال 1078م برکنار شد.(5)

پی نوشت ها:

[1] شنبه اول محرم سال 471 = چهاردهم ژوئیه سال 1078؛ سه شنبه 24 جمادی الثانی سال 471 = اول ژوئن سال 1079.

[2] تاریخ ابن اثیر، ج 10، ص 111؛ البدایة و النهایه، ج 12، ص 119؛ دائرة المعارف الاسلامیه، ماده: «اَتسِز بن اُوق»؛ النجوم الزاهره، ج 5، ص155.

[3] الأعلام ، ج 4، ص 174؛ فوات الوفیات، ج 1، ص 612؛ شذرات الذهب، ج 3، ص 340؛ بغیة الوعاة، ص 310؛ أنباه الرواة، ج 2، ص 188؛ فروخ، تاریخ الادب العربی، ج 3، ص 183؛ مجلة العربی، سال 1964، شماره 66، ص 87.

[4] نفح الطیب، ج 3، ص 62 و 64.

[5] موسوعة لاروس: «میخائیل الثالث».

سال 472 ق = 1079-1080 م.(1)

رویدادها

دولت مروانیان

* نصر بن احمد بن مروان، فرمانروای دیاربکر و میّافارقین می میرد و پسرش ابوالمظفرمنصور جانشین او می شود. دولت بنی مروان در سال 478ق و با حکومت او به پایان رسید.

وقایع نظامی

حمله به هند

* ابراهیم بن مسعود غزنوی به کشورگشایی های خود در هند ادامه می دهد و شهرها و دژهایی را می گیرد.

درگذشتگان

* ابن علاّن.

* ابونصر تکریتی.* هیاج حطینی.

ابن علاّن

ابواسحاق، ابراهیم بن علاّن یهودی در سال 453ق پرداخت خراج واسط و بصره را به 86000 دینار و 17000 کُر(2) غلّه به عهده گرفت و چند برابر آن را برداشت کرد. او موقعیت ممتازی یافت؛ تا آن جا که وقتی همسرش مُرد، جز قاضی، همه مردم بصره در تشییع جنازه او حاضر شدند. در سال 472ق. دستگیر شد و چهارصد هزار دینار از مال او مصادره کردند و او را کشتند.(3)

ابونصر تکریتی

ابونصر، یحیی بن جریر تکریتی، طبیبی کارآمد بود و به کار هیئت (اخترشناسی) می پرداخت. وی از مردم تکریت بود و در بغداد و سپس در حلب سکونت گزید.

المختار فی الفلک، رساله ای در منافع ورزش و موارد استفاده از آن، کتابی در نیروی جنسی و منافع آمیزش و زیان های آن و کتاب المصباح المرشد إلی الفلاح، از آثار اوست.(4)

هیّاج حطینی

ابومحمد، هیّاج بن عبید بن حسین حطینی، منسوب به حطین، روستایی در غرب طبریه امام واعظ و زاهد و متصوف بود. چهل سال در مکه سکونت گزید و حدیث شنید و حدیث گفت و در آن مهارت یافت و فقیه حرم و مفتی مکه شد. روزی روزه می گرفت و روز دیگر افطار می کرد. هر سال پیاده به زیارت قبر پیامبر(صلی الله علیه وآله) می رفت و هر روز عمره ای به جا می آورد و جز یک لباس چیزی نداشت. برخی شیعیان از او نزد محمد بن ابی هاشم، امیر مکه، سعایت کردند. فرمانروا که شیعه و از سوی علی صلیحی(شیعی مذهب) امیرصنعا برمکه گماشته شده بود، او را گرفت و با وجود پیری به سختی کتک زد. وی چند روز بعد در هشتاد سالگی درگذشت و کنار قبر فضیل بن عیاض که در سال 187ق در مکه دفن شده بود، به خاک سپرده شد.(5)

پی نوشت ها:

[1] پنج شنبه اول محرم سال 472 = چهارم ژوئیه سال 1079؛ پنج شنبه ششم رجب سال 472 = اول ژانویه سال 1080.

[2] کُر: 960 صاع(15384گرم). المنجد.

[3] المنتظم، ج 8، ص 323؛ تاریخ ابن اثیر، ج 10، ص 116.

[4] کشف الظنون، ج 4، ص 162؛ الطب الاسلامی، ص 184، پاورقی؛ الأعلام ، ج 9، ص 169.

[5] النجوم الزاهره، ج 5، ص 109؛ البدایة و النهایه، ج 12، ص 120؛ شذرات الذهب، ج 2، ص 342.