زبان فارسی نثر سجع به کار برد و می توانست به فارسی و عربی بنویسد.

ذمّ الکلام و أهله، الفاروق فی الصفات، الاربعین فی التوحید، منازل السائرین، انوار التحقیق، زاد العارفین، الاسرار، تهذیب طبقات الصوفیه، أنیس المریدین و شمس المجالس از آثار اوست. هنگام مرگ بیش از 84 سال داشت.(3)

پی نوشت ها:

[1] دوشنبه اول محرم سال 481 = 27 مارس سال 1088؛ دوشنبه پانزدهم شوال سال 481 = اول ژانویه سال 1089.

[2] مقدمه دکتر یحیی الخشاب بر کتاب سفرنامه ناصر خسرو؛ اعلام الجغرافیین العرب، ص 331؛تاریخ الادب الجغرافی، ج 1، ص 259؛ تاریخ الادب فی ایران، ص 246 و 265.

[3] البدایة و النهایه، ج 12، ص 135؛ شذرات الذهب، ج 3، ص 365؛ النجوم الزاهره، ج 5، ص 127؛ الأعلام ، ج 4، ص267؛ تاریخ الادب فی ایران، ص 336 و 338.

سال 482 ق = 1089-1090 م(1)

رویدادها

الحاق بخارا و سمرقند به قلمرو سلجوقیان

* مردم بخارا و سمرقند از ملک شاه می خواهند شهرهایشان را به کشور خود ملحق سازد. او به سوی آن ها می رود و سرزمین ماوراءالنهر را به قلمرو خود ملحق می سازد.

موصل:

* ملک شاه، ابراهیم بن قریش بن بدران عقیلی را از فرمانروایی موصل برکنار می سازد و وزیرش فخرالدوله بن جهیر را بر آن می گمارد و ابوسعید گربغا، ملقب به قوام الدوله را معاون او قرار می دهد.

بغداد: نیابت سلطان

* ملک شاه، نجم الدوله خمارتکین شرابی طغرایی را به نیابت از خود و به جای گوهر نیز در بغداد معین می کند.

بغداد: اختلافات مذهبی

* جنگی میان اهل سنت و شیعه رخ داد که خطر عیّاران در آن بالا گرفت.

بازگشت دختر ملک شاه نزد پدرش

* ماه ملک، دختر ملک شاه که خلیفه مقتدی بأمرالله با او ازدواج کرده بود، از پدرش اجازه بازگشت خواست، زیرا خلیفه از او روی گردانده است. او با پسرش ابوالفضل جعفر بن مقتدی بازگشت. این ازدواج در سال 480ق صورت گرفته بود.

وقایع نظامی

استرداد بعضی از شهرهای شام توسط فاطمیان

* فاطمیان برخی از شهرهای ساحل شام چون صور و عکا و جبیل را می گیرند و عاملان خود را بر آن ها می گمارند.

درگذشتگان

* بزدوی (علی).* جرجانی(احمد).* سرخسی.

* ماه ملک.

بزدوی (علی)

ابوالحسن، علی بن محمد بن حسین بن عبدالکریم بزدوی، ملقب به فخرالاسلام، فقیهی اصولی و از بزرگان حنفیان در اصول و فروع و به «بزده» (در ماوراء النهر نزدیک نسف) منسوب است. از جمله تصنیفات او کتاب المبسوط در 11 جلد و کنز الوصول إلی معرفة الاصول، معروف به اصول بزدوی که کتابی مشهور است، تفسیر قرآن و کتابی به نام غناء الفقهاء در فقه و... است. او در 86 سالگی درگذشت.(2)

جرجانی (احمد)

ابوالعباس، احمد بن محمد بن احمد جرجانی منسوب به جرجان (گرگان) در جوانی به بغداد رفت و از بزرگان محدّثان آن سامان حدیث شنید و قاضی بصره شد. او بسیار هوشمند، مطّلع، فقیه، حافظ و ادیب بود و نظم و نثری نیکو داشت. در سالخوردگی به بغداد آمد و مجلسی تشکیل داد که در آن حدیث نقل می کرد. هنگام رفتن از آن جا و در راه بازگشت به بصره درگذشت.

درباره بیرون رفتن خود از بغداد شعری سروده که ناخشنودی خود را از این کار نشان می دهد:

«از بغداد بار سفر بستم؛ آن جایی که بهترین منزل گاه ها و زیباترین سرزمین های الهی است.

از مردمانی دوری جستم که هرگاه ایشان را یاد می کنم، بی اختیار سرشک اندوه از دیدگانم فرو می ریزد.

چه بسیار ادیبان هنرور و پرمایه و چه بسیار دانشمندان معظم و ارجمندی را که در این شهر، ترک کردم و رفتم.

با این درد و رنج جانکاه شب و روز را می گذرانم؛ آری. من با غم هایی دست به گریبانم که سینه خاک تحمل بار گران آن را ندارد.

ولی مانند آن شاعری نیستم که بر دیار بنی عامر، کنار ریگ توده ها بگریم و یا آن دیگری که بر آثار مانده از خیمه و خرگاه محبوب که اینک بی ساکن شده سرشک فراق ببارم.

بلکه بر درنگ خویش در سرزمینی می گریم که آرزومندم در آن غم خواری بیابم اما چنین توفیقی نمی یابم.»