1102م) صلیبیان را شکست می دهند. بالدوین به صورت ناشناس به یافا می گریزد و مصریان به طرف یافا رفته، آن را محاصره می کنند. صلیبیان جلوی آنان را می گیرند و آنان ناچار به عسقلان عقب می نشینند.

درگذشتگان

* ابن رزین.* اردشیر بن منصور.

ابن رزین

ابومروان حسام الدین ذوالریاستین عبدالملک بن هذیل بن عبدالملک بن خلف بن لبّ بن رزین از ملوک الطوایف اندلس و بربری الاصل بود. پس از درگذشت پدرش در سال 436ق جانشین او و حاکم شنتمریه شرقی شد و حکومتش به درازا کشید.

وی بسیار با اُبهّت بود، ولی سربازانش او را دوست داشتند، زیرا با آنان انس می گرفت و میان آنان رفت و آمد می کرد.

وی دومین فرد از بنورزین بود و همانند دیگر ملوک الطوایف برضدّ حاکمان مسلمان، از پادشاهان و امیران نصاری کمک می گرفت. وی در سال 487ق در محاصره بلنسیه (والانس) توسط سید کمپیادور، شرکت کرد.

فرزندش یحیی به جای او نشست و در زمان پدر برای او بیعت گرفته شد و در هشتاد سالگی درگذشت.(2)

اردشیر بن منصور

ابوالحسین العبّادی المروزی، اردشیر بن منصور، اصالتاً از مرو بود، از این روبه مرو منسوب است.

به امیر قطب الدین معروف بود. به بغداد و مدرسه نظامیه آمد. ابوحامد غزالی و دیگر مشایخ صوفیه در مجلس وعظ او حضور یافتند. در مجلس او سی هزار شرکت می کردند که بیشتر زنان بودند.

وی فردی زاهد و واعظ بود و کرامات معروفی داشته است. از بیع قراضه (ریزه های طلا و نقره) به صحیح نهی کرد و معتقد بود چنین معامله ای ربوی است، از این رو از ورود افراد به مجلس وعظ او جلوگیری و از بغداد اخراج شد.(3)

پی نوشت ها:

[1] چهارشنبه اول محرم سال 496 = پانزدهم اکتبر سال 1102؛ پنج شنبه بیستم ربیع الاول سال 496= اول ژانویه سال 1103م

[2] البیان المغرب، ج 3، ص 309؛ نفح الطیب، ج 3، ص 246؛ اعمال الاعلام، ص 205؛ الاعلام، ج 4، ص 314؛ المطرب، ص 39؛ فروخ، تاریخ الادب العربی، ج 4، ص 837.

[3] تاریخ ابن اثیر، ج 10، ص 225؛ النجوم الزاهره، ج 5، ص 186.

سال 497 ق = 1103-1104 م(1)

رویدادها

دمشق و حکومت آل بوری

*درگذشت دقاق بن تُتش بن آلب ارسلان، لطان دمشق و تولیت پسرش تُتش دوم و قرار گرفتن وی تحت سرپرستی اتابک طغتکین بوری.

* چیزی نمی گذرد که طغتکین اعلان استقلال می کند و بر حمص، بعلبک و بصری استیلا می یابد. با این اقدام خاندان آل بوری در دمشق روی کار می آیند که تا سال 549ق دوام داشتند و با آمدن نورالدین الشهید و سلطه برشام، از میان رفتند.

پسران ملک شاه و صلح جدید

* سلطان برکیاروق هیئتی از علما را برای مصالحه با دو برادر خود محمد و سنجر می فرستد. آنان می پذیرند و قرار می شود هر یک بر آنچه در دست دارند، حکومت کنند، از این رو مناطق شمالی (عراق، آذربایجان، ارمنستان و اصفهان) به محمد و مناطق جنوبی (ری، طبرستان، فارس، الجزیره و حرمین) به برکیاروق و خراسان و نواحی آن به سنجر اختصاص می یابد، اما سرزمین شام هم چنان در چنگ تُتش و آسیای صغیری در دست پسران سلیمان بن قتلمش از سلاجقه روم بود.

نقض پیمان دوستی

* چیزی نمی گذرد که محمد و سنجر این پیمان را که با برادر تنی خود برکیاروق بسته بودند، نقض کردند. برکیاروق که سپاهش از کثرت جنگ ها به سستی گراییده بود، فرار کرده، به بغداد می رود.

وقایع نظامی

استیلای صلیبیان بر برخی از شهرهای شام هم چنین پس از محاصره سه ماهه، جبیل و عکّا را نیز می گیرند.

جنگ میان حاکمان سلجوقی آناتولی و صلیبیان

* امیر جکرمش اتابکِ موصل و امیر سعمان بن ارتُق، امیر دیاربکر در جنگی کنار رود بلیخ از تهاجم صلیبیان بر حرّان، جلوگیری می کنند.

اندلس:

* مرابطین برشنتمریّه غرب (سانتا ماریا) یا «سهلة بنی رزین» دست می یابند و حکومت بنی رزین نابود می شود، سپس مرابطون، سرقسطه (ساراگوسا) و امارات ثغراعلی را گرفتند و حکومت بنی تجیب و بنی هود زوال یافت.

درگذشتگان

* ابن الموصلایا* شیمانه

* صلیبیان برقلعه جعبر مسلط می شوند