میدانی

ابوالفضل، احمدبن محمدبن احمدبن ابراهیم میدانی (محله ای در نیشابور که به میدان ابن زیاد منسوب است).، ادیب، لغت دان، آگاه به ضرب المثل های عرب و شاعر بود. او تألیفاتی ازجمله مجمع الامثال، السامی فی الاسامی، شرح المفضلیات، قید الاوابد من الفوائد و کتاب هایی در صرف و نحو دارد. 8

پی نوشت ها:

[1] دوشنبه اول محرم 518ق / 18 فوریه 1124م؛ پنج شنبه 24 ذی القعده 518ق / اول ژانویه 1125م.

[2] رضوان و مالک به ترتیب فرشته موکل بر بهشت و جهنم است.

[3] وفیات الاعیان، ج1، ص149؛ شذرات الذهب، ج4، ص57؛ الاعلام، ج1، ص208.

[4] وفیات الاعیان، ج1، ص99؛ شذرات الذهب، ج4، ص61؛ الاعلام، ج1، ص167.

[5] قلائد العقیان، ص205؛ بغیه الملتمس، ص327؛ نفح الطیب، ج3، ص277؛ فروخ، تاریخ الادب العربی، ج5، ص121.

[6] نفح الطیب، ج4، ص216.

[7] تاریخ ابن اثیر، ج10، ص527؛ العبر، ج4، ص42؛ قصه الحضاره، ج4، بخش دوم، ص317؛ تراجم اسلامیه، ص4938؛ الاعلام، ج2، ص208؛ تاریخ الادب فی ایران، ص252 به بعد؛ المنتظم، ج9، ص121ـ122.

[8] انباه الرواة، ج1، ص121؛ وفیات الاعیان، ج1، ص148؛ البدایة و النهایة، ج12، ص194؛ کشف الظنون، ص1598؛ فروخ، تاریخ الادب العربی، ج3، ص257؛ زیدان، تاریخ آداب اللغه العربیه، ج3، ص47؛ الاعلام، ج1، ص208.

519 ق / 1125 ـ 1126م1

رویدادها

وزارت فاطمی: آمر باحکام اللّه، خلیفه فاطمی، وزیر خود ابوعبداللّه بطائحی ملقب به مأمون را دستگیر کرد و او را به همراه برادرانش به قتل رساند.

ترورهای باطنیان: باطنیان، قاضی ابوسعید محمدبن نصر هروی را ترور کردند. ابوسعید قاصد خلیفه عباسی بود تا دختر سنجر، سلطان سلجوقی را برای خلیفه خواستگاری کند.

وقایع نظامی

صلیبیان و آقسنقر: آقسنقر پس از دستیابی به شهر حلب، روانه کفرطاب شد و آنجا را به تصرف خود درآورد؛ سپس آهنگ اعزاز ـ که حاکم آن جوسلین بود ـ کرد و آنجا را به محاصره خود درآورد و سرانجام در نبردی، با صلیبیان درگیر شد که منجر به شکست او شد و بسیاری از نیروهایش کشته شدند. آقسنقر پس از تحمل شکست، به حلب بازگشت و پسرش مسعود را به نیابت خود بر حلب گمارد و راهی موصل شد.

اسپانیا به نبرد خود بر ضد اندلس ادامه داد. آلفونسوی اول به اندلس لشکر کشید و به شهرهای اندلس تا غرناطه تجاوز کرد.

درگذشتگان

ابن بطائحی؛

هروی (ابوسعد).

ابن بطائحی

ابوعبداللّه، محمدبن مختاربن فاتک بطائحی، ملقب به مأمون و مشهور به ابن بطائحی بود. پدرش اهل بطائح عراق و از جاسوس های ملک افضل بدرالجمالی بود. وی یتیم زیست. وارد مصر شد و مورد نوازش و توجه وزیر، افضل قرار گرفت و از نزدیکان او شد.

به موقعیت و منزلت والایی دست یافت و از خواصّ او شد و چون خلیفه فاطمی آمر باحکام اللّه در صدد کشتن وزیر خود افضل برآمد، آن را با ابن بطائحی در میان نهاد. او موافقت کرد با توطئه ای به کشتن سرور خود اقدام کند. آمر به او وعده داد وزارت را پس از افضل به او دهد. ابن بطائحی، جماعتی از باطنیان را احضار کرد و آنان را به قتل افضل وادار کرد. باطنیان درحالی که افضل بیرون خانه بود، بر او یورش بردند و او را به قتل رساندند؛ سپس خود دستگیرشده، به قتل رسیدند. خلیفه فاطمی، ابن بطائحی را به وزارت برگزید و او را به مأمون ملقب ساخت. ابن بطائحی پس از مدتی با جعفر، برادر آمر بر کشتن خلیفه همدست شد که آمر متوجه شد. او را دستگیر کرد و پس از کشتن، به دار آویخت. این است سزای کسی که خوبی را به بدی پاداش دهد. 2

هروی (ابوسعد)

ابوسعد، محمدبن نصربن منصور هروی (منسوب به هرات)، فقیه و واعظ بود. در سال 502ق در بغداد عهده دار منصب قضاوت شد و به اقضی القضاة زین الدین موسوم گشت. سپس عزل شد و به دمشق رفت و به موعظه مردم پرداخت و قضاوت آن شهر را بر عهده گرفت و چون در سال 492ق بیت المقدس به تصرف صلیبیان درآمد، با گروهی از مردم شام روانه بغداد شد و از خلیفه عباسی و سلطان سلجوقی تقاضای کمک و فریادرسی کرد؛ ولی با گوش شنوا مواجه نشد و ایشان بدون کمک و فریادرسی بازگشتند. پس از مدتی وی به خدمت سلاطین سلجوقی درآمد و نزد آنان موقعیت و منزلتی پیدا کرد، و او را با عنوان سفیر خود برگزیدند. ابوسعد در سفری که حامل نامه خلیفه به سلطان سنجر بود، به دست یکی از باطنیان در شهر همدان به قتل رسید. 3

پی نوشت ها:

[1] جمعه اول محرم 519ق / 6 فوریه 1125م؛ جمعه 5 ذی الحجه 519ق / اول ژانویه 1126م.