3. دایره المعارف الاسلامیه، ج1، ص468.

4. تاریخ ابن اثیر، ج10، ص543؛ عاشور، الحرکه الصلیبیة، ج1، ص318 و پس از آن؛ استیون رانسیمان، تاریخ الحروب الصلیبیة، ج2، ص117 و پس از آن؛ موسوعه لاروس، ذیل «بالدوین اول».

5. النجوم الزاهره، ج5، ص216؛ العبر، ج4، ص26؛ شذرات الذهب، ج4، ص33؛ البدایه و النهایه، ج12، ص27.

6. تاریخ ابن اثیر، ج2، ص279؛ النجوم الزاهره، ج5، ص217؛ شذرات الذهب، ج4، ص34؛ العبر، ج4، ص27؛ الاعلام، ج2، ص279.

7. تاریخ ابن اثیر، ج10، ص545؛ البدایه و النهایه، ج12، ص183.

8. موسوعه لاروس، ذیل «آلکسیوس کومنن»؛ ویلیام لانگر، موسوعه تاریخ العالم، ج2، صص685 و 689.

9. تاریخ ابن اثیر، ج10، ص534؛ النجوم الزاهره، ج5، ص215؛ العبر، ج4، ص26؛ شذرات الذهب، ج4، ص33؛ البدایه و النهایه، ج12، ص 82.

513 ق / 1119 ـ 1120م1

رویدادها

وزیران سلجوقی در دولت های عراق و خراسان: سلطان محمودبن سلطان محمدبن ملک شاه، پادشاه عراق، کمال الدین علی بن احمد سمیرمی را به وزارت برگزید.

سلطان سنجربن ملک شاه، پادشاه خراسان، محمدبن علی بن نظام الملک را به وزارت منصوب برگزید.

وقایع نظامی

جنگ و نزاع میان سلاطین سلجوقی: سلطان سنجر با برادرزاده اش محمود درگیر شد و با او نبرد کرد و او را شکست داد. در بغداد نیز قرائت خطبه ها به نام محمود قطع شد و خطبه ها به نام سنجر خوانده شد؛ سپس سنجر و محمود با هم به توافق رسیدند که در خطبه ها ابتدا نام سنجر، سپس نام محمود، برادرزاده اش برده شود و ولایتعهدی به محمود واگذار شود.

جنگ های صلیبیان، جنگ بلاط: صلیبیانی که به فرماندهی روژه دو سالرنو، حاکم انطاکیه، حلب را به محاصره خود درآورده بودند، از حلب عقب نشینی کردند و این وقتی بود که نجم الدین ایلغازی ارتقی، حاکم ماردین به دعوت اهالی حلب وارد آن شهر شده بود. صلیبیان پس از عقب نشینی، به سمت منطقه ای میان «تل عقبرین» و «ترمانین» ـ میان حلب و انطاکیه ـ روی آوردند و در دشتی مشهور به دشت بلاط (در حال حاضر دشت حلقه)، جنگ سهمگینی میان دو طرف رخ داد. در این جنگ، نجم الدین ایلغازی پیروز شد و سپاهیان نجم الدین، به کشتار صلیبیان پرداختند و آنان را از دم تیغ گذراندند. بسیاری از صلیبیان را کشتند و جز اندکی نجات نیافتند و آنچه آنان از خود به جای گذاشتند، مسلمانان به غنیمت گرفتند. این جنگ در منابع غربی به «میدان خون» (Agere Sanguini) مشهور است؛ چون در این جنگ خون های بسیاری به زمین ریخته شد. در همین جنگ، روژه دو سالرنو، امیر انطاکیه به قتل رسید.

درگذشتگان

ابن عقیل (ابوالوفا)؛

ابن عمار (فخرالملک)؛

ابن نحوی توزری؛

دامغانی.

ابن عقیل

ابوالوفاء، علی بن محمدبن عقیل بغدادی، معروف به ابن عقیل، دانشمند عراق و بزرگ حنبلیان در عصر خود بود. او در بسیاری از علوم پیشوایی برجسته بود. از تیزهوشی فوق العاده ای برخوردار بود. سخنوری شیوا و در استدلال نیرومند بود. در جوانی به مذهب معتزله روی آورد؛ ازاین رو متهم شد از سنت روی برتافته است و چون حنبلیان در صدد کشتنش برآمدند، مخفی شد؛ سپس اعلان توبه کرد و در مجامع ظاهر شد. ابن عقیل در فقه و اصول مهارت داشت و احکام را خوب استنباط می کرد. از تألیفات اوست: الفنون، الواضح فی الاصول، الفصول در فقه حنبلی، الرد علی الاشاعره، الانتصار لاهل الحدیث، تهذیب النفس و جز آن. وی در 82 سالگی درگذشت. 2

ابن عمار(فخرالملک)

ابوعلی، عماربن محمد فخرالملک، معروف به ابن عمار، از سال 492 ق فرمانروای طرابلس شام بود. شهر نوساز و شکوفای او، طرابلس، صلیبیان را به طمع انداخت. در سال 495ق ریموند سن ژیل (de saint Gilles Raymond) جلوی طرابلس قد علم کرد و مالیات سرانه بر مردم آن سامان تحمیل کرد و در مقابل طرابلس، قلعه ای ساخت که امروز به قلعه طرابلس معروف است و آن را پایگاه عملیات نظامی خود کرد. ابن عمار سال ها در دفاع از طرابلس موفق بود و چون در سال 498ق ریمون درگذشت، جانشین او حلقه محاصره طرابلس را تنگ تر کرد. در سال 501ق ابن عمار راهی بغداد شد تا از سلطان سلجوقی، محمدبن ملک شاه یاری بگیرد و عموزاده اش ابوالمناقب را به جای خود بر طرابلس گماشت و به او فرمان داد در طرابلس بماند. ابن عمار برای ابوالمناقب سپاهیان زمینی و دریایی هماهنگ کرد و جیره شش ماهه را نیز به سپاهیان پرداخت؛ ولی دیری نپایید عموزاده ابن عمار با فاطمیان مکاتبه کرد و با آنان اعلان همبستگی نمود. پس ناوگان فاطمیان سر رسید و طرابلس را تحویل گرفتند. از آن سو