3. مهرورزي و ترحّم: از نظر اسلام مهرباني و محبّت نسبت به كودكان در زمره اصول بنيادين رفتار با آنان است. در اين آيين مقدس پيرامون مراعات حال اطفال و مهرورزي و عطوفت نسبت به آنها سفارش هاي بسياري شده است. پيامبر اكرم (صلي الله عليه وآله)كه اسوة نيكو و برجسته اخلاق است، نسبت به كودكان مهر و رأفت داشت.[1] همچنين از امام صادق(عليه السلام) روايت شده است كه خداوند بنده خود را به خاطر محبّت و شدّت دوستي فرزندش مورد لطف و رحمت قرار مي دهد[2]. در حديثي ديگر از پيامبر اعظم(صلي الله عليه وآله) نقل شده است كه فرمود: «به بزرگسالان خود احترام بگذاريد و به كودكان ترحم و عطوفت نماييد».[3]

4.آسان گيري و مسامحه: كودكان به لحاظ سنِ كم و عدمِ درك كامل واقعيات و ناآگاهي از خير و صلاح و ا مور شايسته و ناشايسته، مستحق آسان گيري و مدارا هستند. در تعاليم اسلامي براي رفق و مدارا با كودكان و آسان گرفتن كارها در مورد آنان و نيز تغافل، عفو و گذشت از خطاهايشان توصيه هاي زيادي آمده است. به عنوان نمونه از پيامبر اعظم(صلي الله عليه وآله) نقل است كه فرمودند: «خدا رحمت كند كسي را كه فرزندش را به خير و نيكي راهنمايي و مساعدت كند، به اين كه بر او آسان گيرد و از سختي و خطاي او درگذرد و او را مورد آزار و اذيت قرار ندهد».[4]

5. جلوگيري از آسيب يا خشونت: به طور كلي در اسلام ايراد آسيب و خشونت عليه انسان هاي بي گناه نارواست و به طور قطع ممنوعيت آن در مورد كودكان معصوم و کم توان اولويت بيشتري دارد. از اين رو، هر عملي كه به نوعي خشونت، آسيب و ضرر به جسم ظريف و روح لطيف كودك تلقي شود بايد ترك گردد. آياتي از قرآن كريم[5] و بسياري از احاديث از جمله روايت پيشين بر اين مطلب دلالت دارد.

[1] . «التلطّف بالصبيان من عادة الرسول» لطف و مهرورزي به كودكان از عادات حميده پيامبر اكرم(صلي الله عليه وآله) بود. فيض كاشاني، المحجةالبيضاء،بي‌تا: 3/ 366.

[2] . حر عاملي، وسائل الشيعه، بي تا: 15/98.

[3] . ابن بابويه، عيون اخبار الرضا(ع): 163.

[4] . حر عاملي،وسائل الشيعه: 15/ 199.

[5] . سوره ضحي آيه 9 و سوره بقره آيه 233.