بي‌گمان اين‌گونه استقبال از کودک، در حقوق بين‌الملل و کنوانسيون‌هايي که به عنوان حمايت از کودک تدوين گرديده، يافت نمي‌شود. به توضيحي ديگر، اگر چه در بين برخي از اقوام و ملل، جشن تولّد امري مرسوم و رايج است، امّا با آن‌چه، در اسلام مطرح است، تفاوت ماهوي دارد؛ و آن تقرّب جستن به پروردگار با اين اعمال، و قرار دادن کودک در تحت حمايت و حفاظت حق تعالي است.

پدر و مادر با رعايت اين آداب و سنن ضمن اين‌که پذيرش مسئوليّت در قبال فرزند را به خود القا و بر آن تأکيد مي‌نمايند، رابطه عاطفي خود را با فرزند نيز استحکام بخشيده، فضاي تربيتي آکنده از معنويّت و قداست را براي رشد و تعالي کودک فراهم مي‌سازند.

رعايت چنين مواردي، ضريب بهداشت رواني و آرامش خاطر را که براي رشد متعادل کودکان لازم است، بالا مي‌برد و از اضطراب و نگراني‌هاي مادران و کودکان مي‌کاهد.

بي‌ترديد آن‌چه در احکام و مقرّرات اسلامي درباره حقوق کودک مطرح است، تنها به نگهداري، تغذيه، مسکن و پوشاک او محدود نمي‌شود، بلکه مهم‌تر از اين امور، تربيت اخلاقي و معنوي کودک است، زيرا تأمين خواست‌هاي معيشتي فرزندان به دليل علاقه‌هاي غريزي و عاطفي پدر و مادر به‌ويژه در مراحل نخست زندگي کودک، امري طبيعي است. حيوانات نيز به اموري چون نگهداري و تغذيه اهتمام دارند، امّا تربيت فرزنداني صالح و مفيد فقط در ساية آشنايي و التزام پدران و مادران به وظايف اسلامي و اخلاقي و انجام آن‌ها محقّق مي‌گردد.[1]

9. حق داشتن نام شايسته

مستحب است در روزهاي نخست تولّد نوزاد، نام نيکو و شايسته براي او انتخاب شود. اين امر از حقوق کودک بر پدر و مادر است و بسياري از فقها به آن تصريح نموده‌اند.[2]

[1] . ر. ک: نگاهي ديگر به حقوق فرزندان از ديدگاه اسلام: 105؛ حقوق متقابل کودک و ولي در اسلام: 167.

[2] . النهاية: 501؛ السرائر2: 646؛ مفاتيح الشرائع2: 365؛ شرائع الاسلام2: 343؛ مهذّب الاحکام25: 258؛ تفصيل الشريعة (کتاب النکاح): 526.