حمید بن زیاد (م 310 هـ ) آنها را روایت می کند.4 بدین ترتیب می توان ابوعمر را از رجال قرن سوم به شمار آورد.

پی نوشت ها

[1] ـ الطبقات 398.
[2] ــ معانی الاخبار 319 و 320.
[3] ــ رجال الطوسی 520.
[4] ــ الفهرست 185.*

دیگر منابع: معالم العلماء 139 جامع الرواة 2/407 معجم رجال الحدیث 21/259 اعیان الشیعه 2/390.

ابوعمیثلعبدالله ـ رازی ابوعیسی ورّاقمحمد ـ وراق ابوعیینه ـ مهلبی (م بین 170 ـ 193 هـ )

ابومنهال ابوعیینه بن محمد بن ابی عیینه مهلبی.

از خاندان آل مهلب بوده1 و در بصره می زیست. نام او ابوعیینه بن منجاب نیز آمده است.2 وی مدتی در جرجان اقامت داشت.3 از شعرای دولت عباسی، وابسته به مأمون (خلافت 198 ـ 218 هـ )، شاعری خوش طبع و ظریف و برترین شاعر زمان خویش بود. آن گاه که پسرعمویش خالد بن یزید برای به دست گرفتن امارت گرگان حرکت کرد، ابوعیینه با ایشان همراه بود، ولی به دلیل وفا نکردن خالد به عهدش ابوعیینه از او جدا شد و اشعاری در هجو او سرود. به کوفه نیز سفری داشته است. ابوعیینه از طرف منصور عباسی (خلافت 136 ـ 158 هـ ) به ولایت ری منصوب شد، ولی پس از مدتی به دستور منصور دستگیر، حبس و جریمه شد.4

برخی او را جزء شاعران اهل بیت(علیهم السلام)برشمرده اند.5 اثر او دیوان است که دارای صد ورقه شعر می باشد.6 اشعار او در ردیف اشعار بشار و ابوالعتاهیه آمده است.7 سرانجام وی در ایام خلافت هارون (170 ـ 193 هـ ) درگذشت.8

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ التراث العربی 2/4/203.
[2] ــ الاغانی 20/75.
[3] ــ دائرة المعارف بزرگ اسلامی 2/165.
[4] ــ الاغانی 20/75 ـ 114.
[5] ــ معالم العلماء /151.
[6] ــ الفهرست (الندیم) 187.
[7] ــ دائرة المعارف بزرگ اسلامی 2/165.
[8] ــ تاریخ التراث العربی 2/4/203.*

دیگر منابع: تاریخ الاسلام 13/425 ـ 430 الذریعه 9/1138 لغت نامه دهخدا 1/604 صبح الاعشی 1/341.

ابوغَسّانمالک ـ نَهْدی ابوقران (م قرن سوم هجری)

او اهل نصیبین، شهری بین موصل و شام و از جمله فلاسفه ای بود که در صنعت کیمیا دستی داشته و به گفته خود، در این صنعت تبحر کامل داشت و نزد اهل این فن از جایگاه و اعتبار خاصی برخوردار بود. وی دارای آثاری از جمله شرح کتاب الرحمة لجابر، الخمائر، البلوغ، شرح الاثیر، التصحیحات، البیض، الفرقین المسبع، الاشارة و التمویه می باشد. الندیم این اطلاعات را به نقل از ابنوحشیه احمد بن علی بن مختار کسدانی (م 296 هـ ) آورده است.1 تاریخ دقیق وفاتش به دست نیامد، ولی برخی آن را در قرن سوم دانسته اند.2

پی نوشت ها

[1] ـ الفهرست (الندیم) 419 و 424.
[2] ــ تاریخ التراث العربی 4/309.*

دیگر منابع: لغت نامه دهخدا 1/673.

ابومالک ـ جُهَنی (در عصر امام صادق(علیه السلام))

ابومالک جهنی از اصحاب امام صادق(علیه السلام)می باشد1 و از کسانی چون عبدالله بن عطاء و حسن بن عماره روایت نموده است.2 محمد بن ابی عمیر،3 عبدالله بن مغیره و علی بن حکم4 از وی روایت کرده اند. او دارای کتاب الحدیث می باشد5 که محمد بن ابی عمیر آن را روایت کرده است.6 از آنجایی که گروهی از بزرگان کتاب ابومالک را گزارش کرده و بر آن اعتماد کرده اند، نشان از عظمت و امامی بودن وی دارد.7

پی نوشت ها

[1] ـ رجال البرقی 42.
[2] ــ جامع الرواة 2/413.
[3] ــ رجال النجاشی 2/446.
[4] ــ جامع الرواة 2/413.
[5] ــ الذریعه 6/310.
[6] ــ رجال النجاشی 2/446.
[7] ــ اعیان الشیعه 2/421.*

دیگر منابع: الفهرست (طوسی) 188 تنقیح المقال 3/32 معجم رجال الحدیث 22/31 طرائف المقال 1/645 معالم العلماء 140 جامع المقال 140 قاموس الرجال 10/174 مجمع الرجال 7/88 منهج المقال 393.

ابومحمد انصاریعبدالله ـ غِفاری