دیگر منابع: تاریخ الطبری 9/255 کشف الظنون 1/582 العبر 1/374 معجم المؤلفین 1/294 الاعلام 1/156 طبقات علماء الحدیث 2/251 البدایة و النهایه 11/33 مرآت الجنان 2/128.

احمد ـ عقیقی (م حدود 280 هـ )

ابوطالب احمد بن علی بن محمد بن جعفر بن عبدالله بن حسین اصغر عقیقی علوی کوفی مکی.

به نوشته نجاشی، وی در مکه سکونت داشت، اما از محدثان و بزرگان کوفه احادیث فراوانی آموخته است1 و شاید به همین جهت برخی نوشته اند که وی از محدثان کوفه است.2 شیخ طوسی وی را جزو کسانی ذکر کرده که از ائمه(علیهم السلام) روایتی ندارند.3 از افرادی که از وی روایت کرده اند، تنها نام پسرش علی به چشم می خورد.4 ابوطالب دارای آثار و تألیفات متعددی بوده که احمد بن عبدون آنها را نقل کرده است. آثار او از این قرارند: تاریخ الرجال المعرفه فضل المؤمن مثالب الرجلین و المرأتین و الوصایا.5 عقیقی در حدود 280 هـ از دنیا رفت.6

پی نوشت ها

[1] ـ رجال النجاشی 1/215. 2 ـ ریحانة الادب 4/154. 3 ـ رجال الطوسی 453. 4 ـ مجمع الرجال 1/129.
[5] ــ الفهرست (طوسی) 24.
[6] ــ اعیان الشیعه 3/48.*

دیگر منابع: رجال ابن داود 33 نقد الرجال 26 جامع الرواة 1/55 معجم رجال الحدیث 2/170 قاموس الرجال 1/536 معالم العلماء 13 مستدرکات علم رجال الحدیث 1/380 فرهنگ بزرگان 47 خلاصه الاقوال 176 تنقیح المقال 1/72.

احمد ـ عیالی (م حدود 260 هـ )

ابوجعفر احمد بن محمد عیالی بغدادی.

از زندگی وی در منابع اطلاعات چندانی دیده نمی شود، جز اینکه ملقب به عیالی و از شاگردان ابوثور ابراهیم بن خالد بن یمان، از فقهای معروف شافعی بود و در فقه از او پیروی می کرد و دارای تألیفی به نام المعاقل و الدیات بوده است.1 اسماعیل پاشا می نویسد که وفات عیالی در حدود 260 هـ بوده است.2

پی نوشت ها

[1] ـ الفهرست (الندیم) 265.
[2] ــ هدیة العارفین 1/49.*

دیگر منابع: لغت نامه دهخدا 10/14518.

احمد ـ غفاری (حدود 180 ـ 276 هـ )

ابوعمرو احمد بن حازم بن محمد غفاری کوفی، ملقب به ابن ابی غرزه.

از اهالی کوفه و از فرزندان قیس بن ابی غرزه غفاری، از اصحاب و راویان پیامبر اسلام(ص) بود.1 در حدود 180 هـ به دنیا آمد و نزد کسانی چون جعفر بن عون، عبیدالله بن موسی و اسماعیل بن ابان علم حدیث را فرا گرفت. علمای رجال اهل سنت او را محدثی ثقه و مورد اطمینان به شمار آورده اند. کسانی چون مطیّن، ابوالعباس بن عقدة و ابن دحییم شیبانی از او روایت نقل کرده اند.2 از آنجا که محمد بن سعید بن عبدالرحمان تستری در مصر از او روایت کرده، برمی آید که وی به مصر هم سفر کرده و شاید سکونت داشته است.3 غفاری دارای مسندی بزرگ بوده که قسمتی از آن به جای مانده است. وی در سال 276 هـ از دنیا رفت.4 ابن حبان وفات او را سال 297 هـ نوشته است.5

پی نوشت ها

[1] ـ الانساب 4/287.
[2] ــ سیر اعلام النبلاء 13/239.
[3] ــ تاریخ الاسلام 20/249 و 23/612.
[4] ــ همان.
[5] ــ الثقات 8/44.*

دیگر منابع: تذکرة الحفاظ 2/594 العبر 1/397 البدایة و النهایه 11/56 شذرات الذهب 2/169 اللباب فی تهذیب الأنساب 2/378 الجرح و التعدیل 2/48 الاعلام 1/109 الوافی بالوفیات 6/298 معجم المؤلفین 1/186 هدیة العارفین 1/50 طبقات علماء الحدیث 2/293 فرهنگ زندگی نامه ها 1/246 الاکمال 6/202 تاریخ الاسلام 20/249.

احمد ـ غلام خلیل (م 275 هـ )

ابوعبدالله احمد بن محمد بن غالب باهلی بصری طبری آملی، مشهور به غلام خلیل.

از موالی باهله و اهل بصره بود1 و ظاهراً مراحلی از عمر خویش را در همان جا سپری کرده است و سپس راهی بغداد شده و نزد بزرگانی چون دینار بن عبدالله، قرة بن حبیب و شیبان بن فروخ تلمّذ کرده و دانش آموخت. پس از آنکه در کسب دانش به کمال رسید و مراحلی را به اتمام رسانید، در بغداد مجالس درس بر پا ساخته و شاگردان بسیاری را تربیت کرد که از آن میان افرادی چون محمد بن مخلد، ابوعمرو بن سماک، احمد بن کامل قاضی2 و محمد بن محمد بن