درآورده است.2 از آثار سعید فقط پنجاه برگ شعر به جای مانده است.3

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ التراث العربی 2/4/84.
[2] ــ الوافی بالوفیات 3/96.
[3] ــ الفهرست (الندیم) 188.*

سعید ـ کوفی (زنده در قرن دوم هجری)

سعید بن مسلمه کوفی.

نجاشی و شیخ در فهرست خود نام او را این گونه آورده و برای او کتابی ذکر کرده و گفته اند که ابن ابی عمیر آن را روایت کرده است.1 همچنین شیخ در رجال خود نام سعید بن مسلمة بن عبدالملک بن مروان دمشقی را ذیل اصحاب امام صادق(علیه السلام)ذکر کرده است.2 این مطلب باعث شده متأخرین، آن دو نفر را متحد بدانند،3 در حالی که چنین نیست4 و ذیل نام سعید دمشقی، در کتب اهل سنت به تألیفی از وی اشاره نشده است.5 شیخ طوسی کتاب سعید را اصل ذکر کرده است.6

پی نوشت ها

[1] ـ رجال النجاشی 1/411 الفهرست (طوسی) 77.
[2] ــ رجال الطوسی 203 تاریخ مدینة دمشق 12/210.
[3] ــ رجال ابن داود 171 قاموس الرجال 5/120.
[4] ــ تنقیح المقال 2/30.
[5] ــ تهذیب الکمال 11/63.
[6] ــ الفهرست (طوسی) 77.*

دیگر منابع: جامع الرواة 1/362 معجم رجال الحدیث 8/132 الذریعه 2/151.

سعید ـ لخمی (در عصر امام صادق(علیه السلام))

ابوحسین سعید بن ابی الجهم لخمی قابوسی کوفی.

از فرزندان قابوس بن نعمان بن منذر بود1 و در شمار اصحاب امام صادق2 و امام کاظم(علیهما السلام) یاد شده است3 و از آن دو بزرگوار، ابان بن تغلب و نصر بن قابوس4 روایت نقل کرده است. افرادی چون محمد بن علی و پسرش، حسین بن سعید و احمد بن محمد بن ابی نصر از او روایت کرده اند.5 وی محدثی امامی، مورد اعتماد، چهره ای برجسته و از خاندانی بزرگ در کوفه می باشد و دارای کتابی بوده است که ابواب مختلف فقه، قضایا و سنن را شامل می شد6 که از این کتاب با عنوان کتاب الفقه بانواعه و القضایا و السنن در برخی از منابع یاد شده است.7

پی نوشت ها

[1] ـ رجال النجاشی 1 / 406.
[2] ــ رجال الطوسی 206.
[3] ــ رجال ابن داود 168.
[4] ــ همان.
[5] ــ همان.
[6] ــ رجال النجاشی 1/406.
[7] ــ الذریعه 16 / 292.*

دیگر منابع: قاموس الرجال 4 / 48 معم رجال الحدیث 8 / 109 تنقیح المقال 2 / 23.

سعید ـ مروزی (م 227 هـ )

ابوعثمان سعید بن منصور بن شعبه مروزی خراسانی طالقانی بلخی.

در جوزجان، شهری بین مرو رود و بلخ متولد، و در بلخ رشد و نمو یافت و در مکه زندگی کرد. از افرادی مانند فلیج بن سلیمان، حفص بن میسره و دیگران روایت نقل کرد و محدثانی چون احمد بن حنبل و ابوثور کلبی از وی روایت نقل کرده اند. رجال نویسان اهل سنت وی را محدثی ثقه و حافظ ده هزار حدیث دانسته اند.1 وی برای کسب علوم و حدیث به مناطق مصر2 و دمشق سفر کرد و به سال 227 هـ در مکه درگذشت.3 آثار وی عبارت اند از: السنن و التفسیر.4

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ الاسلام 16/184.
[2] ــ خلاصة تهذیب تهذیب الکمال 4/89.
[3] ــ مختصر تاریخ دمشق 10/12.
[4] ــ کشف الظنون 1/449 و 2/1007.*

دیگر منابع: میزان الاعتدال 2/159 الثقات 8/268 التاریخ الکبیر 3/516 البدایة و النهایه 10/299 معجم المؤلفین 4/232 شذرات الذهب 2/62 العبر 1/314 الجرح و التعدیل 4/68 الوافی بالوفیات 15/263 دول الاسلام 122 مرآة الجنان 2/71 الطبقات الکبری 5/502 طبقات الحفاظ 182 تذکرة الحفاظ 2/416.

سعید ـ والبی (45 ـ 95 هـ )

ابومحمد سعید بن جبیر بن هشام والبی أسدی کوفی.

مقری، محدث، فقیه و مفسّر بود.1 وی تابعی و در اصل از مردمان کوفه بود2 و از موالی بنیوالبة بن حارث به شمار می رفت.3 او به سال 444 یا 455 و یا 46هـ 6 در حجاز به دنیا آمد7 و از نوجوانی به حوزه تدریس ابن عباس پیوست و بخش درخور توجهی از علوم متداول روز از قبیل قرائت، تفسیر و حدیث را از وی آموخت.8 به علاوه، از محدثان مشهوری چون انس بن مالک، ابوسعید خدری، ابوهریره و ابوموسی اشعری علم حدیث آموخته و احادیث بسیاری را