بجلی، ابراهیم بن هاشم، محمد بن عیسی، یعقوب بن یزید و علی بن حسن میثمی از وی روایت کرده اند.4 عباس از محدثان شیعه بوده و نام او را در ردیف حسان آورده اند.5 او دارای نسخهای است که آن را از امام رضا(علیه السلام)روایت کرده است.6

پی نوشت ها

[1] ـ قاموس الرجال 6/46.
[2] ــ رجال الطوسی 382.
[3] ــ اختیار معرفة الرجال 36.
[4] ــ معجم رجال الحدیث 9/250.
[5] ــ تنقیح المقال 2/131.
[6] ــ رجال النجاشی 2/122.*

دیگر منابع: منهج المقال 189 الذریعه 24/150 جامع الرواة 1/435 نقد الرجال 180 مجمع الرجال 3/252 هدایة المحدثین 90 جامع المقال 76 مستدرکات علم رجال الحدیث 4/361 المعجم الموحد 2/15.

عباس ـ علوی (م 193 هـ )

ابوالفضل عباس بن حسن بن عبیدالله علوی مدنی.

از نسل عباس بن علی(علیه السلام) و اهل مدینه بود، ولی به بغداد رفت و در همان جا می زیست.1 او مردی عالم و از شاعران فصیح زبان علوی بود.2 در ایام خلافت هارون الرشید (170 ـ 193 هـ ) وارد بغداد شد و در شمار اصحاب و پیروان هارون در آمد و بعد از مرگ هارون، جزء اصحاب مامون عباسی شد. زمانی بر او وارد شد و به ایراد سخن پرداخت و بسیار نیکو سخنرانی کرد و مورد ستایش وی قرار گرفت.3 از آثار او فقط پنجاه ورقه شعر بر جای مانده است.4 سرانجام او در سال 193 هـ درگذشت.5

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ بغداد 12/126.
[2] ــ نثر الدر 1/384.
[3] ــ تاریخ بغداد 12/126 و 127.
[4] ــ الفهرست (الندیم) 186.
[5] ــ الوافی بالوفیات 16/648.*

دیگر منابع: تاریخ الاسلام 13/246 عیون الاخبار 2/170 اعیان الشیعه 7/411 الاغانی 2/216.

عباس ـ غاضری (م قرن سوم هجری)

ابومحمد عباس بن عیسی غاضری کوفی.

در اصل اهل کوفه بوده و ظاهراً در غاضریه، روستایی در نواحی کوفه نزدیک کربلا که از قبیله بنی اسد می باشند،1 سکونت داشت. او از راویان امامی مذهب و دارای کتابی بوده که حمید بن زیاد به واسطه پسرش محمد و احمد بن میثم روایت کرده است.2 برخی از ارباب رجال او را مهمل دانسته اند.3 تاریخ وفات او به دست نیامد، ولی چون حمید بن زیاد (م 310 هـ ) با یک واسطه از او روایت می کند، می توان او را از راویان قرن سوم دانست.

پی نوشت ها

[1] ـ معجم البلدان 4/183.
[2] ــ رجال النجاشی 2/121 الفهرست (طوسی) 118.
[3] ــ رجال ابن داود 194.*

دیگر منابع: الذریعه 6/341 تنقیح المقال 2/129 قاموس الرجال 6/35 مجمع الرجال 3/249 معالم العلماء 77 منهج المقال 188 جامع الرواة 1/433.

عباس ـ قمی (در عصر امام هادی(علیه السلام))

ابوالفضل عباس بن معروف قمی وراق.

اهل قم و از موالی جعفر بن عمران بن عبدالله اشعری قمی و صحابی امام رضا و امام هادی(علیهما السلام)بود.1 وی را همچنین صحابی امام جواد(علیه السلام)و راوی از آن سه امام دانسته اند.2 از حسن بن علی بن فضال، ابن ابی عمیر و ابوشعیب محاملی نیز روایت کرده و سعد بن عبدالله اشعری، محمد بن حسن صفار، محمد بن احمد بن یحیی و احمد بن محمد بن عیسی راوی از او به شمار می روند.3 عباس بن معروف در سند 239 روایت قرار گرفته و از سوی رجالیون توثیق شده است.4 کتاب های الآداب و النوادر او را احمد بن محمد برقی گزارش کرده است.5

پی نوشت ها

[1] ـ رجال الطوسی 382 و 419.
[2] ــ معجم رجال الحدیث 9/240.
[3] ــ جامع الرواة 1/433.
[4] ــ قاموس الرجال 6/37.
[5] ــ رجال النجاشی 2/120*

دیگر منابع: تنقیح المقال 2/129 منهج المقال 188 الذریعه 1/10 نقد الرجال 180 معالم العلماء 87 الفهرست (طوسی) 177.

عباس ـ کوفی (در عصر امام صادق(علیه السلام))

عباس بن ولید بن صبیح کوفی.

صحابی امام صادق(علیه السلام)1 و راوی از آن حضرت2 و پدر و مادرش (ام اسحاق بنت سلیمان) به شمار می رود.3 حسن بن محبوب،4 صفوان بن یحیی و علی بن حکم و فرزندش محمد از او روایت کرده اند.5 نجاشی وی را توثیق کرده و دارای کتابی دانسته6 که آقا بزرگ از آن کتاب با عنوان کتاب الحدیث یاد می کند.7

پی نوشت ها

[1] ـ رجال ابن داود 195.
[2] ــ رجال النجاشی 2/122.
[3] ــ معجم رجال