امامان 12 گانه مىباشند كه در دامان چنين مادرى تربيت يافتهاند و 9 امام ديگر (به غير از امام على(ع) و امام حسن(ع)) از ذريه امام حسين(ع) مىباشند و بدين ترتيب و از طريق فاطمه(عليها السلام) به رسول خدا(ص) منتسب مىگردند و از ذريه ايشان به شمار مىروند. و به خاطر منسوب بودن ائمه طاهرين (به غير از امير مؤمنان(ع)) به آن حضرت، فاطمه(عليها السلام) را«امالائمه» (مادر امامان) گويند.
زينب(عليها السلام) كه بزرگترين دختر فاطمه(عليها السلام) به شمار مىآيد، بانويى عابد و پاكدامن و عالم بود. او پس از واقعه عاشورا، و در امتداد حركت امام حسين(ع)، آنچنان قيام حسينى را نيكو تبيين نمود، كه پايههاى حكومت فاسق اموى به لرزه افتاد و صداى اعتراض مردم نسبت به ظلم و جور يزيد بارها بارها بلند شد. تا جايى كه حركتهاى گستردهاى بر ضد ظلم و جور يزيد بارها و بارها بلند شد. تا جايى كه حركتهاى گستردهاى بر ضد ظلم و ستم او سازمان گرفت. آنچه از جاى جاى تاريخ درباره عبادت زينب كبرى(عليها السلام) بدست مىآيد، آنست كه حتى در سختترين شرايط و طاقتفرساترين لحظات نيز راز و نياز خويش با پروردگار خود را ترك ننمود و اين عبادت و راز و نياز او نيز ريشه در شناخت و معرفت او نسبت به ذات مقدس ربوبى داشت.