ام كلثوم نيز كه در دامان چنين مادرى پرورش يافته بود، بانويى جليلالقدر و خردمند و سخنور بود كه او نيز پس از عاشورا به همراه زينب(عليها السلام) حضور داشت و نقشى عمده در آگاهى دادن به مردم ايفا نمود.
فاطمه(عليها السلام) در خانه:
فاطمه(عليها السلام) با آن همه فضيلت، همسرى نيكو براى امير مؤمنان بود. تا جايى كه روايت شده هنگامى كه على(ع) به فاطمه(عليها السلام) مىنگريست، غم و اندوهش زدوده مىشد. فاطمه(عليها السلام) هيچگاه حتى امورى را كه مىپنداشت امام على(ع) قادر به تدارك آنها نيست، از او طلب نمىنمود. اگر بخواهيم هر چه بهتر رابطه زناشويى آن دو نور آسمان فضيلت را بررسى نماييم، نيكوست از امام على(ع) بشنويم؛ چه آن هنگام كه در ذيل خطبهاى به فاطمه(عليها السلام) با عنوان بهترين بانوى جهانيان مباهات مىنمايد و او را از افتخارات خويش بر مىشمرد و يا آن هنگام كه مىفرمايد: «بخدا سوگند كه او را به خشم در نياوردم و تا هنگامى كه زنده بود، او را وادار به كارى كه خوشش نيايد ننمودم؛ او نيز مرا به خشم نياورد و نافرمانى هم ننمود.»