نمود در صورتى كه امام على(ع) و سايرين براى بيعت از خانه خارج نشوند. خانه را با اهلش به آتش خواهد كشيد. و اين در حالى بود كه مىدانست حضرت فاطمه(عليها السلام) در خانه حضور دارد. در اين موقع عدهاى از معترضين از خانه خارج شدند كه مورد برخورد شديد عمر قرار گرفتند و شمشير برخى از آنان نيز توسط او شكسته شد. اما همچنان امير مؤمنان، فاطمه و كودكان آنان در خانه حضور داشتند. بدين ترتيب عمر دستور داد تا هيزم حاضر كنند و به وسيله هيزمهاى گردآورى شده و پاره آتشى كه با خود همراه داشت، درب خانه را به آتش كشيدند و به زور وارد خانه شدند و به همراه عدهاى از همراهانش خانه را مورد تفتيش قرار داده و امام على به زور و با اكراه به سمت مسجد كشانكشان بردند. در حين اين عمل، فاطمه(عليها السلام) بسيار صدمه ديد و لطمات فراوانى را تحمل نمود اما باز از پا ننشست و بنابر احساس وظيفه و تكليف الهى خويش در دفاع از ولى زمان و امام خود به مسجد آمد. عمر و ابوبكر و همراهان آنان را در مسجد رسول خدا مورد خطاب قرار داد و آنان را از غضب الهى و نزول عذاب بر حذر داشت. اما آنان اعمال خويش را ادامه دادند.