پيامبر گرامى اسلام(ص) روزى از فاطمه (عليها السلام) پرسيد: از خدا چه درخواستى دارى؟ هماكنون فرشته وحى در كنار من است و از سوى خداوند پيام آورده كه هر حاجتى دارى، برآورده مىشود.
فاطمه (عليها السلام) در پاسخ فرمود:
«شَغَلَنى عَن مَسألَتِهِ، لَذَّةُ خِدمَتِهِ، لاحاجَةَ لِى غَيرُ النَّظّرِ اِلى وَجهِهِ الكَريم.»[1]
لذت خدمت او مرا از تمنّا باز داشته است جز به ديدار جمال والاى خدا نيازى ندارم.
دوم: فاطمه(عليها السلام) و پيامبر(ص)
وقتى آيه 63 سوره نور لا تَجْعَلُوا دُعاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضًا؛ نازل گرديد، مهابت بيشتر در دلم جاى گرفت و پيامبر(ص) را به عنوان«اى پدر!» خطاب نمىكردم و مدام يا رسولالله مىگفتم.