{a الاَنعامِ اَبيتُ وَ لَيسَ لي شَئٌ وَ اََصبَحُ وَ لَيسَ لي شَئٌ وَ لَيسَ عَلي وَجهِ الاَرضِ اَحَدٌ أَغْني مِنّي.a}
مى خواهى تو را به امر عيسى(عليه السلام) خبر دهم كه عجيب است او فرمود:غذاى من و خورشت من گرسنگى است يعنى حضرت عيسى(عليه السلام) غذاى خودش را در گرسنگى مىديد.و شعار خودش را در خوف خدا مىدانست يعنى خوف از خدا سر تا پاى او را مىپوشاند.كسى كه ترس از خدا دارد تمام اعضاء و جوارحش از چشم و دست و زبان از خدا مىترسند نمى شود كسى بگويد از خدا مىترسم اما چشم او آزاد باشد.حضرت عيسى سر تا پايش را خوف الهى گرفته بود.لباس او پشم و مركب سواريش دو پاى او بوده است و بيشتر پياده روى مىكرد و كمتر سوار مىشد مى فرمود:چراغ شب من ماه است و گرم كن من در زمستان آفتاب و ميوهى من سبزى هاى بيابان است.حضرت عيسى(عليه السلام) با همهى سختيها مى فرمودند:صبح را كه به غروب و شب را كه به صبح مىرسانم چيزى ندارم و لكن در روى زمين از من غنى تر يافت نمى شود.
بين كسى كه ندارد و نمى تواند داشته باشد و كسى كه ندارد و نمى خواهد داشته باشد فرق است كسى كه خدا را دارد همه چيز دارد گنجينه اى دارد كه آرام بخش دل اوست.حضرت عيسى(عليه السلام) مىخواهد بفرمايد من كه خدا را دارم همه چيز دارم وازمن غنى تر كيست؟توكل به خدا خيلى مهم است در روى زمين كسانى هستند كه چيزى در بساط ندارند لكن دلى آرام دارند و اين روى همين حساب است كه هميشه خدا را در نظر دارند و توكل شان برخداست.