- {aمسأله 179 - a}اگر چيزى را آب بكشد و يقين كند پاك شده و بعد شكّ كند كه عين نجاست را از آن برطرف كرده يا نه، آن چيز پاك است در صورتى كه موقع آب كشيدن متوجّه برطرف كردن عين نجاست بوده است.
- {aمسأله 180 - a}زمينى كه آب روى آن جارى نمىشود، اگر نجس شود با آب قليل پاك نمىگردد، ولى زمينى كه روى آن شن يا ريگ باشد، چون آبى كه روى آن مىريزند از آن جدا شده و در شن وريگ فرو مىرود، با آب قليل پاك مىشود، امّا زير ريگها نجس مىماند.
- {aمسأله 181 - a}زمين سنگ فرش وآجر فرش وزمين سختى كه آب در آن فرو نمىرود، اگر نجس شود با آب قليل پاك مىگردد، ولى بايد به قدرى آب روى آن بريزند كه جارى شود، و چنانچه آبى كه روى آن ريختهاند از سوراخى بيرون رود همه زمين پاك مىشود، و اگر بيرون نرود جايى كه آبها جمع مىشود نجس مىماند وبراى پاك شدن آنجا بايد گودالى بكنند، كه آب در آن جمع شود، بعد آب را بيرون بياورند وگودال را با خاك پاك پر كند.
- {aمسأله 182 - a}اگر ظاهر نمك و سنگ و مانند آن نجس شود، با آب كمتر از كر هم پاك مىشد.
- {aمسأله 183 - a}اگر شكر آب شده نجس را قند بسازند و در آب كر يا جارى بگذارند پاك نمىشود.
2 - زمين
- {aمسأله 184 - a}زمين با سه شرط كف پا وته كفش نجس را پاك مىكند: اوّل آن كه زمين پاك باشد، دوم آن كه خشك باشد، سوم آن كه اگر عين نجس مثل خون و بول، يا متنجس مثل گلى كه نجس شده در كف پا و ته كفش باشد، به واسطه راه رفتن يا ماليدن پا بزمين برطرف شود، و نيز زمين بايد خاك يا سنگ يا آجرفرش ومانند اينها باشد و با راه رفتن روى فرش و حصير و سبزه، كف پا و ته كفش پاك نمىشود. ـ