حرام مىشود.»[1]
اين رفتار و اعمال امامان معصوم عليهم السلام نشان مىدهد كه گرانفروشى و سودجويى كارى نادرست، زشت و حرام است. يك كاسب يا هركس ديگر كه كارى مىكند بايد به سود اندك اكتفا كند و هيچگونه عذرى براى گرفتن سود زياد پذيرفته نيست. امروز كه همه چيز به نام اسلام و حكومت حق تمام مىشود لازم است دقت بيشترى بشود. آبروى اسلام وحضرت امام على عليه السلام در دست شما است، با آبروى اسلام بازى نكنيد؛ زيرا ظلم و بىانصافى پايان خوشى نخواهد داشت.
تبليغ (چه مثبت و چه منفى)، اثر بسزايى از جهت روانى در روحيه و تصميمگيرى انسان دارد. هر چه تبليغ - به ويژه در بخش منفى - داغتر باشد انسانها را از تصميمگيرى درست منحرف مىكند و به سلامت طبيعى زيان مىرساند. يكى از جاهايى كه تبليغ بسيار به كار برده مىشود معرفى كالا است (تبليغ تاآنجا كه با دروغ همراه نباشد و افكار جامعه را منحرف نكند حرام نيست)؛ ولى از نظر احكام تجارت، كارى ناپسند است. افكار عمومى در صورتى درست تصميم مىگيرد كه در محيطى آرام و بر مبناى عقل و منطق تصميم گيرند، پس تبليغهاى نادرست نبايد اين آرامش را بر هم بزنند.
بنابراين تبليغ در حد معرفى كالا مانعى ندارد؛ ولى بيشتر از آن براى بازارداغى، مفسدهانگيز و زيان بار است. مشترى پس از شناخت كالا، خودش بايد تصميم بگيرد، آن هم با كمك عقل و انديشه خود و نه به كمك تبليغات وايجاد جوّ روانى. بنابراين تبليغ كالا چه هنگام خريد و چه هنگام فروش، كاردرستى نيست. تبليغ منفى بيشتر از سوى مشترى صورت مىگيرد و از كالاى مورد معامله مذمّت مىكند، عيب روى آن مىگذارد تا آن را با قيمت كمترى بخرد و تبليغ مثبت از سوى فروشنده صورت مىگيرد تا بازار گرمى كند و جنس خود را با قيمت بيشترى به فروش برساند. البته معرفى كالا و آگاه ساختن مشترى از امتيازهاى يك كالا نه تنها عيب نيست بلكه