واى بر دورهاى كه به جاى بردن نام خدا هنگام پخت، موسيقى و آلات لهو استعمال نمايند و نعمت خدا را با معصيت همراه كنند. بدتر از آن از گندم وجوى كه زكات و حق فقيران و مستمندان در آن است استفاده شود و يا در زمين غصبى كشت شود.
پس علّت قساوت دلها و بى اثر شدن نسبت به موعظه و مجذوب شدن نسبت به وسوسههاى شيطانى و محروم شدن از كرامات معنوى و نفوذ نفوس، مشخص مىشود.
اثر غذاى شبه ناك:
از شيوههاى تربيتى قرآن توجه به غذائى است كه انسان مىخورد. خداوند متعال مىفرمايد: فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسََانُ إِلىََ طَعََامِه[1]؛ «انسان بايد به غذاى خويش بنگرد.» و اين امرى مسلّم و ترديد ناپذير است.
چرا كه به گواهى تاريخ و تجربه دانشمندان علوم اسلامى، غذاى پاك و حلال زمينه رشد وتعالى را به دنبال دارد و درمقابل غذاى ناپاك و حرام، بستر فساد و خلاف را در وجود افراد فراهم مىآورد.
خوردن غذاى شبه ناك و نيز خوردن غذاى كسى كه از حرام پرهيز ندارد، هرچند جايز است؛ ولى انسان را از نظر روحى و معنوى مريض و از عبادات محروم و يا سبب سلب توفيق مىشود[2].
يكى از شاگردان مرحوم رجبعلى خياط رحمه الله گويد: روزى پس از صرف غذايى حالت معنوى خود را از دست دادم. براى علت آن از شيخ كمك خواستم گفت: غذايى را كه خوردى فلان تاجر پولش را داده كه حقّ پير زنى را غصب كرده است.
علت فوت نماز شب:
آقاى محمدتقى حاتمى نقل كرد: عادت من اين بود كه هرشب هنگام سحر يك