6- سخن از آنچه كه حلال و حرام است.

7- بيان ممنوعيت‌ها و مباح‌ها.

8- اندرز و ارزشمند داشتن انسان.

9- امر به نيكى‌ها و نهى از زشتى‌ها.

10- ارشاد به محاسن اخلاق و نيكى‌ها.

11- بيان عقوبت بديها و گناهان.

اين امور آنگونه كه شايسته است بيان شده و در پيشگاه داورى عقل و خرد چيزى شايسته‌تر از آنها نيست.

12- بيان اخبار قرنهاى گذشته و سرنوشت كسانى كه از خط فرمان الهى منحرف شدند يا كسانى كه بسوى حق گرويدند.

13- خبر دادن از آينده جهان آفرينش در زمانهائى كه از عمر جهان باقيست و در تمام موارد فوق ميان دليل و مدلول يعنى استدلال بر آنچه كه مورد بحث است جمع كرده است تا تأكيدى بر آنچه كه خواسته شده باشد.

14- و خبر دادن از حتمى بودن آنچه كه امر شده و آنچه كه از آن نهى شده است بديهى است آوردن چنين حقايقى و امورى و جمع ميان نظم و رابطه آنها كارى است كه نيروهاى بشرى از آن عاجزند و از معارضه با قرآن باز خواهد ماند سپس خطّابى در پايان بحثش سخن از جاذبيت قرآن و آرامش بخشيدن به دلها بميان ميآورد و مينويسد:

و در اعجاز قرآن وجهى ديگر هست كه از بعضى مردم پوشيده مانده است مگر اندكى از آنان و آن اثر آيات قرآنى در دلها و جانها است، تو هيچ سخنى را از نثر و نظم نميشنوى مثل قرآن زيرا وقتى كه بگوشها ميرسد و در خاطره‌ها لذت و شيرينى بيان و معنى بوجود ميآورد، جانها