سوم: محمّد بن طيّب بن محمّد بن جعفر بن قاسم معروف بابو بكر باقلانى است كه بر خلاف خطابى در يك خانه سكونت گزيد و به جائى مسافرت نكرد. به پرهيزكارى و تقوى معروف بود تا اينكه عضد الدوله در شيراز كه درگاهش مجمع دانشمندان و شعرا و در حضورش به مباحثه ميپرداختند[1] روزى تصميم گرفت از ديگر مذاهب اسلام نيز در آنجا باشند باو گفتند در بصره پيرى و جوانى دانشمند وجود دارد يكى أبى الحسن باهلى و ديگر ابن الباقلانى عضد الدوله به فرماندار بصره نوشت تا آنها را به شيراز بفرستد و براى هر كدام پنج هزار درهم نقره فرستاد اما باهلى نپذيرفت و با تعصب رد كرد ولى باقلانى نظر استادش باهلى را رد كرد و گفت:

ان المامون فاسق ظالم لا نحضر مجلسه، حتى ساق احمد بن حنبل و جرى عليه بعد مما عرف و لو ناظروه لكفوه عن هذا الامر.

يعنى ما مأمون را فاسق و ظالم دانستيم و به محضرش براى مباحثه نرفتيم تا آنكه داستان خلق قرآن بميان آمد و آن ماجرا بر سر احمد بن حنبل رسيد و اگر ميرفتيم و مناظره ميكرديم از اين كار بازش ميداشتيم و من اى استادم ميروم، و باهلى گفت چنين نيتى دارى خداوند شرح صدر بتو بدهد.

[1] مقدسى مؤلف كتاب- احسن التقاسيم فى معرفة الاقاليم- در جغرافيا و تاريخ در وصف خزانه كتاب عضد الدوله در شيراز مينويسد: اطاقى مخصوص هست كه مديرى دارد تا هر كتابى كه نوشته ميشود بدانجا بدهند و در دفاتر ثبت كند و از تمام علوم كتابها در آنجا جمع است- راهرو بسيار بزرگى دارد كه ديوارهايش سه متر بلندى دارد و در دو طرفش قفسه‌هاى كتاب هست كه تمام داراى درب است دفاتر بطور منظم چيده شده براى هر علمى جايگاهى هست و دانشجويان براى مطالعه آنها با شرايطى ميايند و استفاده ميكنند.