مجلس 9: خصلتهاى مورد نياز جهت كامل بودن ايمان مؤمن ( 6)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ
قال رسول الله(ص):
«قَلِيلَ الْكَلَامِ، صَدُوقَ اللِّسَانِ، بَرّاً، مَصُوناً، حَلِيماً، رَفِيقاً، عَفِيفاً، شَرِيفاً، لَا لَعَّانٌ، وَ لَا نَمَّامٌ، وَ لَا كَذَّابٌ، وَ لَا مُغْتَابٌ، وَ لَا سَبَّابٌ، وَ لَا حَسُودٌ، وَ لَا بَخِيلٌ»[1]
در ادامه روايت جلسات قبل، پيامبر اكرم(ص) به اميرالمؤمنين(ع) در مورد صفات مؤمن مىفرمايد:
«قَلِيلَ الْكَلَامِ، صَدُوقَ اللِّسَانِ» مؤمن زياد حرف نمىزند و وقتى هم حرف بزند حرف راست مىزند. زياد حرف زدن انسان را گرفتار مىكند. كثرت كلام انسان را به غيبت، تهمت و خلاف كارى مىكشاند چون انسان دائماً مشغول به وعظ و موعظه نيست قهراً مجبور مىشود مقدارى در زندگى ديگران دخالت كند و مدام حالات ديگران را بيان كند. چه بسا شيطان هم كار خودش را كند و به انحراف بكشاند؛ فلذا حضرت(ع) مىفرمايد شخص مؤمن سخن گفتنش كم است، وقتى هم سخنى بگويد حرف درست مىزند.
[1] . مستدرك الوسايل و مستنبط المسائل، ج 11، ص 179P