و بكشيد كافران را هر جا كه يافتيد ايشان را و بيرونشان كنيد از آنجا (مكه) كه بيرونتان كردهاند و فتنه (انگيزى ايشان) سختتر از كشتن است و نجنگيد با ايشان نزديك مسجد الحرام تا آن دم كه كارزار كنند با شما در حرم و اگر جنگ كردند با شما پس بكشيد ايشان را (چه حرمت حرم نگاه نداشتند) چنين است كيفر كافران (191) پس اگر باز ايستند البته خدا آمرزگار و مهربان است (192) و كارزار كنيد با مشركان تا آندم كه نباشد فتنه (شرك و بت پرستى) و باشد پرستش از آن خدا و اگر باز ايستادند پس نيست تجاوزى مگر بر ستمكاران (193) ماه حرام (امسال كه با مشركان مىجنگيد) بعوض ماه حرام (سال حديبيه) است (كه با شما جنگيدند) و (هتك) حرمتها تلافى دارد و هر كه تعدى كند بر شما پس تعدى كنيد بر او به مثل آنچه تعدى كرده و بر شما (اين تعدى در برابر تجاوز دشمن ناپسند نيست) و بترسيد از خدا و بدانيد كه خدا با پرهيزكاران است (194) و انفاق كنيد در راه خدا (كه جهاد است) و (در اثر تفريط و افراط مال) نيفكنيد بدست خود (خويشتن را) در هلاكت و نيكوئى كنيد كه خدا دوست مىدارد نيكوكاران را (195) و به پايان رسانيد اعمال حج و عمره را براى خدا و اگر (از تمام كردن اعمال) باز داشته شديد آنچه ميسر شود از قربانى (به قربانگاه بفرستيد) و متراشيد سرهاتان را تا برسد قربانى به جايگاهش پس هر كه باشد از شما بيمار يا او را رنجى از جهت سرش باشد پس (بر او لازم است) فدا دادن روزهاى يا صدقهاى يا قربانيى و هرگاه ايمنى يافتيد پس هر كه بهره برده (بعد از تحليل) از عمره تا هنگام حج پس آنچه ميسر شود از قربانى (بر او لازم است) و هر كه قربانى نيافت (در عوض لازم است) روزه داشتن سه روز در ايام حج و هفت روز ديگر وقتى كه (به وطن) باز گرديد اين ده روز كامل است اين (حكم) براى كسى است كه نباشد (خود) و خانواده اش حاضر مسجد الحرام (آفاقى باشد كه اگر مكى باشد بر او حج قران يا افراد است) و بترسيد از خدا و بدانيد كه خدا سخت كيفر است (196)