وقت حج ماههاى معلوم (ماه شوال و ذو القعدة و ذو الحجه) است پس هر كه واجب كند بر خود در اين ماهها حج را پس بايد جماع نكند و نه از حد شرع درگذرد (يا دروغ نگويد) و نه ستيزه كند در اثناى حج و آنچه مىكنيد از نيكوئى مىداند آن را خداى (و بر آن پاداش خواهد داد) و توشه برگيريد زيرا بهترين توشهها پرهيزكارى است و بترسيد از من اى خردمندان (197) نيست بر شما گناهى در آنكه (در راه حج و موسم حج بطريق تجارت) طلب كنيد روزى را از پروردگار خويش و چون حركت كرديد از عرفات (و خواهيد بمشعر برويد) پس ياد كنيد (بدعا و ثنا) خداى را در مشعر الحرام و ياد كنيد او را همانگونه كه راهنمائى فرمود شما را (باين مناسك عظيم و گمراهى خود را از ياد نبريد) البته بوديد پيش از هدايت خدا از جمله گمراهان (198) و (اى گروه قريش كه از وقوف در عرفات ننگ داشتيد و در مشعر وقوف مىكرديد) حركت كنيد از آنجا كه حركت مىكنند مردم (از مكه بعرفات برويد و از آنجا بطرف مشعر حركت كنيد) و آمرزش خواهيد از خدا زيرا خدا آمرزنده و مهربانست (199) و هرگاه بجا آوريد عباداتتان را (در حج) پس ياد كنيد خداى را (و ثنا گوئيد وى را) همچون ياد كردنتان پدران خويش را يا شديدتر باشد از ياد كردن پدرانتان پس برخى از مردم كسى است كه مىگويد پروردگارا بده بما در اين سراى (و جز دنيا چيز ديگر نمىخواهند) و نيست او را در آن سراى هيچ نصيبى (200) و برخى ديگر از مردم كسى است كه مىگويد پروردگارا بده بما در اين سراى نيكوئى و در سراى ديگر نيكوئى و نگهدار ما را از شكنجه آتش دوزخ اين گروه (كه خير دنيا و آخرت طلبند) (201) تنها براى ايشان است بهرهاى از اعمالى كه بدست آوردهاند و خدا حساب كردنش سريع است (202)