91- سورة الشمس بنام خداى بخشاينده مهربان سوگند به خورشيد و پرتوش (1) سوگند به ماه آنگه كه از پى رود آفتاب را (2) سوگند به روز آنگه كه پديد آرد مهر را (3) سوگند بشب آنگه كه بپوشاند خورشيد را (4) سوگند به آسمان و آنكه بنا كرده است آن را (5) سوگند به زمين و آنكه بگسترده است آنرا (6) سوگند به نفس آدمى و آنكه عدالت بكار برده است در آفرينش وى (7) و الهام كرده است بدو ناپاكى آن را و پرهيزكاريش را (8) قطعا رستگار شد هر كه نفس خود را پاكيزه كرد (9) و حقا بىبهره ماند هر كه گم كرد نفس خود را (10) تكذيب كردند قبيله ثمود به سبب سركشى خود (11) (صالح را) آن دم كه برخاست بدبختترين قبيله (قدار بن سالف) (12) پس گفت بديشان فرستاده خدا واگذاريد شتر ماده خدا و آشاميدنش را (13) پس تكذيبش كردند و پى كردند شتر را پس هلاكت را به يكبارگى فرستاد بر ايشان پروردگارشان به سزاى گناهانشان و يكسان كرد عذاب را (14) (بر همه) و نترسد خدا از سر انجام آن هلاكت (15) 92- سورة الليل بنام خداى بخشاينده مهربان سوگند به شب آنگه كه بپوشاند (به تاريكى خود عالم را) (1) سوگند به روز آنگه كه آشكارا گردد (2) سوگند به آنكه آفريد نر و ماده را (3) بيگمان كوشش شما (در كردارها) پراكنده است (4) و اما هر كه بداد (مال خود را در راه خدا) و پرهيز كرد (از گناه) (5) و باور داشت كلمه نيكو (وعده عوض) را (6) بزودى آسانى دهيم وى را براى طريقه نيكو (7) و اما هر كه (بمال خود) بخل كرد و بىنياز ديد خود را (8) و تكذيب كرد كلمه نيكو (وعده عوض) را (9) بزودى آسانى دهيم او را براى راه دشوار (10) و بازندارد عذاب را از او مالش آندم كه بيفتد در دوزخ (11) البته بعهده ما رهبرى كردن است (12) و بيگمان تنها از آن ماست سراى ديگر و اين سراى (13) و مىترسانم شما را از آتشى كه زبانه مىكشد (14)