آدمى مىگويد اى كاش من پيش مىفرستادم براى زندگانى خود (كردار خوب) (24) پس در آن روز عذاب نكند مانند عذاب خدا هيچ كس (كسى را) (25) و بند ننهند مانند بستن خدا هيچ كس (كسى را) (26) (خدا بهنگام مرگ به مؤمن گويد) اى نفس آرام گرفته (بياد خدا) (27) برگرد به سوى پروردگارت در حاليكه راضى و پسنديده باشى (28) پس در آى در زمره بندگان من (29) و داخل شو به بهشت من (30) 90- سورة البلد بنام خداى بخشاينده مهربان سوگند ياد مىكنم باين شهر (مكه) (1) و حال آنكه تو فرود آمدهاى بدين شهر (2) و سوگند به پدر (: آدم أبو البشر) و آنچه زاده است (3) بعزتم سوگند كه آفريدهايم آدمى را در سختى و رنج (4) آيا پندارد آدمى كه توانائى ندارد بر (عقاب) او هيچكس (5) آدمى مىگويد ضايع كردم (در عداوت پيغمبر) مال فراوان را (6) آيا آدمى مىپندارد كه (به هنگام نافرمانى) نديده است او را هيچ كس (7) آيا قرار ندادهايم براى او دو چشم (كه بدان ببينند) (8) و زبانى و دو لب (كه بكار آيد) (9) و راهنمائيش كرديم به (دو) راه خير و شر (10) پس آدمى نگذشت از عقبه (در مخالفت نفس رنج نكشيد) (11) و چه چيز دانا كرد ترا كه چيست عقبه (12) (آن عقبه) رهانيدن بندهاى است (از بردگى) (13) يا خورانيدن طعام در روز واماندگى (كه خوراك كمياب است) (14) يتيمى را كه داراى خويشى باشد (15) يا بينواى خاك نشينى (16) و باشد آن كس از آنانكه ايمان آوردهاند (چه قبول خيرات به شرب ايمان است) و سفارش كردند يكديگر را به شكيبائى و سفارش نمودند يكديگر را به مهربانى (به بندگان خدا) (17) آن گروه اصحاب دست راستاند (18) و كسانى كه نگرويدند به آيات (و معجزات) ما، ايشان اصحاب دست چپاند (19) بر ايشان است در دوزخ آتشى سرپوش نهاده شده (20)