و گفتيم فرود آئيد از بهشت همگان و اگر بيايد به شما از جانب من دلالتى (و البته خواهد آمد) پس هر كه پيروى كنند از هدايت من پس هيچ ترسى نيست برايشان و نه ايشان اندوهناك مىشوند (38) و آنانكه كافر شدند و بدروغ داشتند نشانههاى (يكتائى) ما را آن گروه اهل آتشند ايشان در آتش هميشه مىمانند (39) اى بنى اسرائيل (مرا و يهودان مدينه و اطراف آنست) ياد كنيد نعمت مرا كه انعام كردهام بر پيشينيان شما و وفا كنيد به پيمانم (كه در شان پيغمبر امى با شما بستهام) تا وفا كنم به پيمانتان و تنها از من بترسيد (40) و ايمان بياريد بقرآنى كه نازل كردهام در حالى كه تصديق كننده است چيزى (توراتى) را كه با شماست و مباشيد نخستين منكر قرآن و مفروشيد نشانههاى مرا (در تورات) به بهاى اندك و (در اين معامله) فقط از من بترسيد (41) و مياميزيد سخن راست را بسخن باطل و كتمان مكنيد حق را در حالى كه شما مىدانيد (كه اين محمد همان پيامبر موعود است) (42) و بپاى داريد نماز را و بدهيد زكات را و ركوع كنيد با ركوع كنندگان (43) آيا دستور مىدهيد مردم را به نيكوئى (كه از جمله آن دادن صدقات و اداى اماناتست) و فراموش مىكنيد خودتان را در حالى كه شما مىخوانيد كتاب (تورات) را آيا پس چرا خرد خود را بكار نمىبنديد (44) و يارى خواهيد (از خدا) بشكيبائى كردن و به نماز گزاردن و البته نماز بس بزرگ (و دشوار) است مگر بر بيمداران (از عذاب خدا) (45) آنانكه به يقين مىدانند كه خود ديدار خواهند كرد (پاداش) پروردگار خويش را و اينكه ايشان به سوى پروردگارشان بازگشت خواهند كرد (46) اى بنى اسرائيل ياد كنيد نعمت مرا كه بر (گذشتگان) شما انعام كردهام و اين را نيز كه فزونى دادم (پدران) شما را بر مردم زمانه (كه در روزگارشان بودند) (47) و بترسيد از (شكنجه) روزى كه دفع نكند هيچ كس از كس ديگر چيزى (كيفر گناهى) را و پذيرفته نشود براى آن كس شفاعتى و گرفته نشود از آن كس فدائى (كه عوض خود دهد و خويشتن را از عذاب برهاند) و نه ايشان يارى داده شوند (48)