نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 292
ما قرآن را به حق نازل كرديم و به حق نازل شد و تو را جز براى بشارت و هشدار نفرستاديم. (105) قرآن را خرده خرده بر تو نازل كرديم تا با تأنى و بىشتاب بر مردم بخوانى و به طور قطع ما آن را فرو فرستاديم. (106) بگو: «چه ايمان بياوريد چه نياوريد، براى آنان كه پيش از اين دانش آموختهاند، چون قرآن براىشان خوانده شود سجدهكنان به رو درمىافتند.» (107) و مىگويند: «منزه است پروردگار ما كه وعدههايش انجام شدنى است.» (108) سجدهكنان به رو درمىافتند و مىگريند و بر فروتنىشان مىافزايد. (109) بگو: «چه او را «اللَّه» بخوانيد، چه «رحمان» هر كدام را كه بخوانيد براى او نامهاى شايسته است، نمازت را نه بسيار بلند بخوان و نه چندان آهسته، حد واسط اين دو را برگزين.» (110) و بگو: «سپاس خداوندى راست كه نه فرزندى دارد و نه در ملك شريكى، هرگز به مذلّت نيفتد كه محتاج به يارى شود، پس او را به شايستگى بزرگ دار.» (111) سوره كهف (غار) (18) (شامل يكصد و ده آيه- مكى) به نام خداوند بخشنده مهربان ستايش از آن خدايى است كه اين كتاب استوار را بر بنده خود نازل كرد و هيچ گونه كژى و كاستى در آن ننهاد (1) تا از عذاب سخت خدا بترساند و مؤمنان صالح را به پاداش نيكويى بشارت دهد (2) كه جاودانه در آن خواهند ماند (3) و كسانى را كه گفتند: «خداوند فرزندى برگزيده است.» بيم دهد. (4)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 292