نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 293
چرا كه نه آنان خود به اين سخن معرفتى دارند و نه نياكانشان. بس بزرگ است گفتارى كه از دهانشان خارج مىشود و چيزى كه مىگويند جز دروغ نيست. (5) اگر ايمان نياورند شايد از غمخوارى بسيار بر آنها خود را هلاك كنى. (6) ما هر چه را كه در زمين است زينت ساختيم تا بوسيله آن بيازماييم كه كدامشان نيكو كردارترند (7) و به همين منظور نيز روى زمين را خشك و هموار گردانيديم. (8) آيا گمان كردى كه اصحاب كهف و رقيم از آيات شگفت انگيز ما بودند؟ (9) چون آن جوانان به غار پناه بردند گفتند: «پروردگارا! رحمت خود بر ما عطا فرما و راه رستگارى را به ما بنما» (10) ما سالهايى چند در غار به خواب برديمشان، (11) سپس آنها را از خواب برانگيختيم تا معلوم كنيم كدام گروه مدت درنگ را بهتر حساب خواهند كرد. (12) ما داستان آنها را به راستى و درستى برايت بازگو مىكنيم: آنها جوانانى بودند كه به پروردگارشان ايمان داشتند و ما نيز بر هدايتشان افزوديم، (13) و ما به هنگامى كه برخاستند دلشان را قوى كرديم، گفتند: «پروردگار ما خداى آسمانها و زمين است، جز او معبودى را نمىپرستيم كه اگر جز اين بگوييم سخنى ناصواب گفتهايم.» (14) اين قوم ما كه معبودهايى غير خدا برگزيدهاند، چرا دليل واضحى بر اين معبودان نمىآورند؟ ستمكارتر از آن كه بر خدا دروغ ببندد كيست؟ (15)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 293