نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : امينيان، كرمخدا جلد : 1 صفحه : 322
21- ترجمه منظوم سوره انبياء (مكّىّ، 112 آيه) بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 1- نزديك شد بمردم [وقت] حساب [كردار] ***** و آنها به حال اعراض در غفلتى [گرفتار]
2- پندى جديد نامد از ربّشان [پديدار] ***** بازيچهاى شنيدند، جُز آنكه پند دادار
3- دل دادهاند بر لهو، و اسرارشان نهفتند، ***** اهل ستم [نهانى در نزدشان] بگفتند:
جُز آنكه يك تن آدم همچون شما بُوَد او ***** با چشم باز و عمدا، پوييد سوى جادو؟
4- گفتا كه هرسخن را داند خدايم [اللّه] ***** اندر سما و در ارض باشد سميع و آگاه
5- يا اينكه [بوده باشد قرآن به زعم ايشان] ***** چون خوابها كه باشند [سردرگم و] پريشان
يا اينكه بازگويند: بر ساخته است آن را ***** يا شاعرى بُوَد او [بسروده اين بيان را]
پس بهر ما ببايست اعجازى آرد [از خويش] ***** چون آنچه را [به اسلاف] گرديده عرضه [از پيش]
6- هم پيشتر از آنان ما كردهايم نابود ***** هر شهر را كه اهلش باور [به غيب] ننمود