نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 577
پس آنان را شفاعت شفيعان سودى نمىدهد؛ (48) آنان را چه شده كه از تذكر و هشدار روى گردانند؟ (49) گويى گورخرانى وحشى و رميدهاند (50) كه از [چنگال] شيرى گريختهاند؛ (51) بلكه هر كدام از آنان توقع دارد نامههايى سرگشاده [از سوى خدا] دريافت دارد! (52) اين چنين نيست [كه علت فرارشان از دين براى دريافت نكردن نامه باشد] بلكه [فرارشان براى اين است كه] از آخرت نمىترسند؛ (53) اين چنين نيست [كه نامه سرگشادهاى از سوى ما به آنان رسد]، بلكه بىترديد اين قرآن تذكر و هشدارى است [كه براى جهانيان كافى است.] (54) پس هركه بخواهد از آن پند گيرد، (55) و از آن پند نمىگيرند مگر آنكه خدا بخواهد، او سزاوار است كه از وى پروا كنند، و سزاوار است كه به آمرزشش اميد بندند. (56) سوره قيامت 75- مكّى 40 آيه به نام خدا كه رحمتش بىاندازه است و مهربانىاش هميشگى (0) به روز قيامت سوگند مىخورم، (1) و به نفس سرزنشگر قسم مىخورم. (2) آيا انسان گمان مىكند كه ما هرگز استخوانهايش را جمع نخواهيم كرد؟ (3) چرا در حالى كه تواناييم كه [خطوط] سر انگشتانش را درست و نيكو بازسازى كنيم، (4) [نه اينكه به گمان او قيامتى در كار نباشد] بلكه انسان مىخواهد [با دست و پا زدن در شك و ترديد] فرارويش را [از اعتقاد به قيامت كه بازدارندهاى قوى است] باز كند [تا براى ارتكاب هر گناهى آزاد باشد!] (5) [با حالتى آميخته با ترديد] مىپرسد: روز قيامت چه وقت است؟ (6) پس هنگامى [است] كه چشم [از سختى و هولناكى آن] خيره شود، (7) و ماه تاريك و بىنور گردد، (8) و خورشيد و ماه به هم جمع شوند. (9) آن روز انسان گويد: گريزگاه كجاست؟ (10) اين چنين نيست، هرگز پناهگاهى وجود ندارد. (11) آن روزقرارگاه [نهايى] فقط به سوى پروردگار توست. (12) آن روز است كه انسان را به اعمالى كه از ديرباز يا پس از آن انجام داده آگاه مىكنند. (13) بلكه انسان خود به وضع خويش بيناست. (14) و هر چند [براى توجيه گناهانش] بهانهها بتراشد (15) [پيش از پايان يافتن وحى به وسيله جبرئيل] زبانت را به حركت در نياور تا در خواندن آن شتاب ورزى. (16) بىترديد گردآوردن و [به هم پيوند دادن آيات كه بر تو وحى مىشود و چگونگى] قرائتش بر عهده ماست، (17) پس هنگامى كه آن را [به طور كامل] خوانديم [به همان صورت] خواندنش را دنبال كن. (18) سپس توضيح و بيانش نيز بر عهده ماست. (19)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 577