آن جام از چشمهاى است كه همواره بندگان خدا از آن مىنوشند و آن را به دلخواهشان هرگونه كه بخواهند جارى مىنمايند. (6) [همانان كه] همواره نذرشان را وفا مىكنند، و از روزى كه آسيب و گزندش گسترده است، مىترسند، (7) و غذا را در عين دوست داشتنش به مسكين و يتيم و اسير انفاق مىكنند. (8) [و مىگويند:] ما شما را فقط براى خشنودى خدا اطعام مىكنيم و انتظار هيچ پاداش و سپاسى را از شما نداريم. (9) ما از پروردگارمان در روزى كه روز عبوس و بسيار هولناكى است مىترسيم. (10) پس خدا نگهدار آنان از آسيب و گزند آن روز است و شادابى و شادمانى به آنان عطا مىكند. (11) و آنان را براى اينكه [در برابر تكاليف دينى و حوادث روزگار] شكيبايى ورزيدند، بهشتى [عنبرسرشت] و لباسى ابريشمين پاداش مىدهد. (12) در آنجا بر تختها تكيه مىزنند، در حالى كه آفتابى [كه از گرمايش ناراحت شوند] و سرمايى [كه از سختىاش به زحمت افتند] نمىبينند، (13) و سايههاى درختان به آنان نزديك و ميوههايش به آسانى در دسترس است، (14) و ظرفهايى از نقره فام، و قدحهايى بلورين [كه پر از غذا و نوشيدنى است] پيرامون آنان مىگردانند؛ (15) جامهايى از نقره كه آنها را به اندازه مناسب اندازهگيرى كردهاند، (16) و در آنجا جامى كه نوشيدنىاش آميخته به زنجبيل است، به آنان مىنوشانند، (17) از چشمهاى در آنجا كه «سلسبيل» ناميده شود، (18) و پيرامونشان نوجوانانى جاودانى [براى پذيرايى از آنان] مىگردند، كه چون آنان را ببينى پندارى مرواريدى پراكندهاند، (19) و چون آنجا را ببينى، نعمتى فراوان و كشورى بزرگ بينى، (20) بر اندامشان جامههايى از حرير نازك و سبز رنگ و ديباى ستبر است و با دستبندهايى از نقره آراسته شدهاند، و پروردگارشان باده طهور به آنان مىنوشاند. (21) [به آنان گويد:] يقيناً اين [نعمت ها] پاداش شماست و تلاشتان مقبول افتاده است؛ (22) به راستى ما قرآن را به تدريج بر تو نازل كرديم؛ (23) پس در برابر فرمان پروردگارت شكيبا باش، و از هيچ گنهكار يا كافرى از آنان اطاعت مكن، (24) و صبح و شام نام پروردگارت را ياد كن. (25)