هنگامى كه پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا داد (16) كه: به سوى فرعون برو؛ زيرا كه طغيان كرده است. (17) پس به او بگو: مىخواهى [از آلودگى شرك و طغيان] پاك و پاكيزه شوى؟ (18) من تو را به سوى پروردگارت راهنمايى مىكنم تا از او بترسى [و از طغيان دست بردارى.] (19) پس آن معجزه بزرگتر را به او نشان داد. (20) ولى [او آن را] تكذيب كرد و سرپيچى نمود. (21) سپس [به حق] پشت كرد [و براى نابودى موسى] به تلاش برخاست! (22) پس [قومش را] گرد آورد، و ندا داد (23) و گفت: من پروردگار بزرگتر شما هستم. (24) پس خدا هم [به كيفر اين ادعاى نابجا] او را به عذاب آخرت و دنيا دچار ساخت. (25) بىترديد در اين سرگذشت براى كسى كه [از عذاب خدا] بترسد عبرتى است. (26) آيا آفريدن شما [پس از مرگ] دشوارتر است يا آسمان كه او آن را بنا كرد؟ (27) سقفش را برافراشت، پس آن را درست و نيكو قرار داد، (28) و شبش را تاريكو روزش را روشن ساخت، (29) و زمين را پس از آن گسترانيد، (30) و از آن آبو چراگاهش را بيرون آورد، (31) و كوهها را محكم و استوار نمود (32) تا مايه بهرهورىشما و دامهايتان باشد. (33) پس زمانى كه آن حادثه بزرگتر [و غير قابل دفع] در رسد، (34) در آن روز انسان آنچه تلاش و كوشش كرده به ياد آورد (35) و دوزخ رابراى هر بينندهاى آشكار سازند، (36) و اما كسى كه طغيان و سركشى كرده (37) و زندگى دنيا را [بر زندگى ابد و جاويد آخرت] ترجيح داده، (38) پس بىترديد جايگاهش دوزخ است؛ (39) و اما كسى كه از مقام و منزلت پروردگارش ترسيده و نفس را از هوا و هوس بازداشته است؛ (40) پس بىترديد جايگاهش بهشت است. (41) همواره ازتو درباره قيامت مىپرسند كه در چه زمانى واقع مىشود؟ (42) تو از بسيار ياد كردنش [و سخن گفتن درباره آن] چه به دست مىآورى؟ (43) نهايتش به سوى پروردگار توست [كيفيت برپا شدن و زمان وقوع و اوصافش را كسى جز خدا نمىداند.] (44) وظيفه تو فقط بيم دادن كسانى است كه همواره از آن مىترسند. (45) گويى آنان روزى كه قيامت را مىبينند چنين مىپندارند كه در برزخ جز شامگاهى يا صبح گاه آن درنگ نكردهاند! (46) سوره عبس 80- مكّى 42 آيه