و كسانى را كه در راه خدا كشته مىشوند مرده نخوانيد، بلكه زندهاند ولى شما درنمىيابيد. (154) قطعا ما شما را به چيزى از ترس و گرسنگى و كاهش اموال و نفوس و فرزندان مىآزماييم. و تو- اى پيامبر- به شكيبايان نويد ده. (155) همانان كه چون پيشامد ناگوارى به آنان برسد مىگويند: ما از آن خداييم و به سوى او باز مىگرديم. (156) اينانند كه الطافى از جانب پروردگارشان شامل حالشان خواهد شد و در پى آن، رحمتى آنان را فراخواهد گرفت و در نتيجه به سوى حق هدايت خواهند يافت. (157) بىگمان صفا و مروه از شعاير خداست؛ پس هركه آهنگ آن خانه (كعبه) كند و حج بگزارد، يا زيارت خانه كند و عمره به جاى آورد، بر او گناهى نيست كه ميان آن دو سعى كند. و هركس كار نيكى را به شوق اطاعت خدا انجام دهد، خدا به او پاداش مىدهد، چراكه خدا سپاسگزار بندگان خويش و از كارشان آگاه است. (158) كسانى كه دلايل روشن و رهنمودهاى ما را پس از آنكه در كتاب آسمانى براى مردم به روشنى بيان كردهايم كتمان مىكنند، خدا لعنتشان مىكند و آنان را از رحمت خود دور مىسازد، و همه لعنتكنندگان نيز آنان را لعنت مىكنند و از خدا مىخواهند كه آنان را از رحمت و سعادت محروم كند. (159) مگر كسانى كه توبه كنند و مردمى صالح شوند و حقايقى را كه پنهان داشتهاند بيان كنند، آنانند كه من با رحمت خود به سويشان باز مىگردم و توبهشان را مىپذيرم، زيرا من بسيار توبهپذير و مهربانم. (160) كسانى كه بر كفر اصرار ورزيده و در حال كفر مردهاند، لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر آنان خواهد بود. (161) در اين لعنت و عذاب الهى ماندگارند؛ نه عذاب از آنان كاسته مىشود و نه در تأخير عذاب مهلت مىيابند. (162) و معبود شما معبودى يگانه است كه هيچ معبودى شايسته پرستش جز او نيست، گستردهمهر و مهربان است. (163)