و چون به آنان گفته شود: كتابى را كه خدا فروفرستاده است پيروى كنيد، مىگويند: نه، بلكه از آيينى كه پدرانمان را بر آن يافتهايم پيروى مىكنيم. آيا هرچند پدرانشان چيزى نمىدانستند و به راه راست هدايت نيافته بودند، باز هم از كيش آنها پيروى مىكنند؟ (170) اى پيامبر، حكايت تو در فراخواندن اين كافران به توحيد، همچون حكايت چوپانى است كه بر گوسفندان خود با كلماتى نهيب مىزند، ولى آنها از كلمات او جز خواندن و آوايى نمىشنوند. اينان نيز كر و لال و كورند؛ نه سخن سودمند را مىشنوند و نه خود درست سخن مىگويند و نه نشانههاى حق را مىنگرند؛ ازاينرو هيچ حقيقتى را درنمىيابند. (171) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، از آنچه روزى شما كردهايم كه همه پاك و پاكيزه است بخوريد و خدا را سپاسگزارى كنيد اگر فقط او را مىپرستيد. (172) او تنها مردار و خون و گوشت خوك و حيوانى را كه هنگام سر بريدن، نام غير خدا بر آن برده شده، بر شما حرام كرده است. پس هركس به خوردن آنها ناچار شود، به شرط آنكه ناچارى او در اثر ستمكارى و سركشى نباشد، بر او گناهى نيست، چراكه خداوند آمرزنده و مهربان است. (173) كسانىكه حقايق آن كتابى را كه خدا فروفرستاده است كتمان مىكنند و آن را به بهاى ناچيز دنيا مىفروشند، آنان در شكمهاى خود جز آتش فرونمىبرند و روز قيامت خدا به آنان توجّه نمىكند و با آنان سخن نمىگويد و از زشتىها پاكشان نمىكند و برايشان عذابى دردناك است. (174) اينان كسانىاند كه گمراهى را به هدايت و عذاب را به آمرزش خريدهاند. پس چقدر بر آتش شكيبايند! (175) آن [عذاب] بدينسبب است كه خداوند كتاب آسمانى را به حق نازل كرده است و كسانى كه در آن كتاب اختلاف مىكنند، در نقطه مقابل حق قرار گرفتهاند كه با حق فاصلهاى دور و دراز دارد. (176)