آنگاه كه پروردگارش او را در وادى مقدّس «طوى» به رسالت برگزيد و به وى ندا در داد: (16) به سوى فرعون برو كه او طغيان كرده و بندگى خدا را وانهاده است. (17) و به او بگو: آيا دوست دارى كه دل از طغيان بشويى و به پاكى رسى؟ (18) و آيا سر آن دارى كه تو را به شناخت پروردگارت راه نمايم تا از او بيم داشته باشى و بندگىاش كنى؟ (19) موسى به سراغ فرعون رفت و او را به بندگى خدا فراخواند و بزرگترين آيت (اژدها شدن عصايش) را به او نشان داد. (20) فرعون رسالت موسى را دروغ انگاشت و او را نافرمانى كرد. (21) سپس پشت كرد و براى مبارزه با رسالت موسى به تلاش برخاست. (22) آنگاه مردم را گرد آورد و ندا درداد. (23) و گفت: منم برترين پروردگار شما. (24) پس خدا او را به عذاب آخرت و دنيا گرفتار ساخت. (25) به يقين، در اين داستان براى كسى كه فطرتى سالم دارد و از عذاب خدا مىترسد، پند و عبرتى است. (26) اى منكران رستاخيز، آيا آفرينش شما سختتر است يا آفرينش آسمان كه خدا آن را بنا كرده است. (27) سقفش را برافراشت و آن را موزون ساخت. (28) و شبش را تاريك كرد و روزش را آشكار نمود، (29) و زمين را پس از آفرينش آسمان و سامان دادن آن گسترانيد، (30) آب آن را با شكافتن چشمهها، از آن درآورد و جارى ساخت و گياهش را رويانيد، (31) و كوهها را بر زمين استوار كرد. (32) تا شما و دامهايتان را بهرهمند سازد. (33) اين جهان سرانجام به آخرت خواهد پيوست. پس وقتى كه آن بزرگترين هنگامه سهمگين رخ دهد، (34) روزى كه انسان آنچه را كه در پى آن كوشيده است به ياد آورد، (35) و دوزخ براى كسى كه ديدهاى دارد كه بدان ببيند نمايانده شود، آنگاه آدميان دو دسته شوند. (36) امّا آنكس كه سركشى كرده و از مرز بندگى خدا خارج شده، (37) و زندگى دنيا را برگزيده و آخرت را فراموش كرده است، (38) به يقين دوزخ جايگاه اوست. (39) و امّا آنكس كه از مقام و مرتبه پروردگارش ترسيده و نفس خود را از هوا و هوس بازداشته است، (40) به يقين بهشت جايگاه اوست. (41) مشركان به تمسخر از تو مىپرسند: قيامت چه زمانى برپا مىشود؟ (42) اى پيامبر، در خاطره تو از حقيقت رستاخيز چيست و از آنچه مىدانى تا زمان وقوع آن را بدانى؟ (43) امر قيامت تنها به پروردگار تو بازمىگردد و اوست كه حقيقت آن و هنگام وقوعش را مىداند. (44) پس خبر دادن از زمان قيامت بر عهده تو نيست، تو فقط هشداردهندهاى و كسى را هشدار مىدهى كه درخور ترس از رستاخيز باشد. (45) آنان بدانند كه رستاخيز نزديك است. روزى كه آن را ببينند، گويى در قبرهايشان جز به اندازه عصرگاه روزى يا چاشت آن بيشتر نماندهاند. (46) سوره عبس/ 80