سوره فجر/ 89 بهنام خداوند گستردهمهر مهربان سوگند به سپيدهدم، (1) و به شبهاى دهگانه (ماه ذىحجّه)، (2) و به آن جفت و طاق (روز ترويه و عرفه)، (3) و به شب آنگاه كه در حال گذر است، به همه اينها سوگند كه طغيانگران دچار عذاب خواهند شد و خداپرستان پاداش خواهند گرفت. (4) آيا در اينها كه ياد شد، براى خردمندى كه حق را از باطل تشخيص دهد، سوگندى رسا هست؟ (5) آيا ندانستهاى كه پروردگارت با قوم عاد چه كرد؟ (6) با ارم، آن شهرى كه پايهها و ستونها (قصرها و بناهاى عالى) داشت، (7) كه مانند آن در هيچيك از شهرها ساخته نشده بود. (8) آيا ندانستهاى كه خدا با قوم ثمود چه كرد؟ همانان كه در آن درّه، صخرهها را مىبريدند و در كوهها خانه مىساختند. (9) آيا ندانستهاى كه خدا با فرعون كه صاحب ميخها بود چه كرد؟ (10) همان كسانى كه در شهرها سر به طغيان برداشتند. (11) و در آنها تباهى بسيار به بار آوردند. (12) پس پروردگارت تازيانه عذاب را بر آنها فرود آورد. (13) قطعا پروردگار تو در كمين طغيانگران است و آنان را سزا خواهد داد. (14) آرى، آدمى اينگونه است كه وقتى پروردگارش او را مىآزمايد بدينطريق كه عزيزش مىدارد و نعمتش مىبخشد، مىگويد: پروردگارم مرا عزيز داشته و انجام هر كارى را بر من روا دانسته است. (15) و امّا وقتى او را مىآزمايد بدينطريق كه روزى را بر او تنگ مىگيرد، مىگويد: پروردگارم مرا خوار شمرده است. (16) نه، چنين نيست كه خوارى در بينوايى و عزّت در توانگرى باشد، اينها وسيله آزمايش شما هستند. چگونه ثروت براى شما مايه عزّت است در حالىكه شما يتيم را گرامى نمىداريد. (17) و يكديگر را بر اطعام بينوا ترغيب نمىكنيد. (18) و ميراث يتيمان را با حق خود يكجا مىخوريد. (19) و مال را بسيار دوست مىداريد. (20) آرى، هرگز توانگرى نشانه عزّت و بينوايى نشانه خوارى نزد خدا نيست، آنگاه كه زمين را خرد و ذرّهذرّه گردانند، (21) و فرمان پروردگارت دررسد و فرشتگان صف در صف بيايند، (22) و دوزخ در آن روز آورده شود (پديدار گردد)، آن روز انسان متوجه مىشود كه نعمتها و محنتها همه وسيله آزمون الهى بوده است، ولى اين توجه كجا براى او سودمند است؟ (23)