آن روز انسان كفرپيشه مىگويد: اى كاش براى زندگى آخرتم كه حيات واقعى است كار شايستهاى پيش فرستاده بودم. (24) پس در آن روز هيچكس به سختى عذاب او عذاب نكند. (25) و هيچكس به سختى دربند كشيدن او در بند نكشد. (26) و به آن كسى كه خدا را پرستش نموده و دلش را به ياد او آرام داشته است خطاب مىشود: اى نفس مطمئنّه، (27) به سوى پروردگارت بازگرد كه تو به پيشامدهايى كه او برايت مقدّر كرد و به احكام و آيينى كه براى تو مقرّر داشت خشنود بودى و خدا نيز از تو خشنود بود. (28) تو بدين شيوه مرا بندگى كردى پس در ميان بندگان راستين من درآى. (29) و به بهشت من وارد شو. (30) سوره بلد/ 90 بهنام خداوند گستردهمهر مهربان اى پيامبر، سوگند ياد مىكنم به مكّه اين شهر شكوهمند، (1) حالى كه تو در اين شهر جاى دارى، (2) و سوگند به ابراهيم آن پدر فرزانه و زادهاش اسماعيل آن فرزند مبارك، (3) كه ما انسان را آفريده و حياتش را با رنج و محنت آميختهايم. (4) آيا او با وجود اينكه خود را مغلوب ناگوارىها مىبيند، گمان مىكند كه هرگز كسى بر او دست نخواهد يافت. (5) مىگويد: از وقتى كه مسلمان شدهام مال فراوانى تباه كردهام! (6) آيا مىپندارد كه هيچكس او را نديده و از انفاق وى خبر ندارد؟ (7) مگر ما براى او دو چشم قرار ندادهايم و ديدنىها را به او نشان ندادهايم؟ پس چگونه تصوّر مىكند كه ما آنچه را او مىبيند نمىبينيم؟ (8) مگر براى او يك زبان و دو لب نيافريدهايم كه با آنها سخن گويد و آنچه را در دل دارد بيان كند؟ با اين حال چگونه مىپندارد كه ما از درون او بىخبريم؟ (9) ما راه خير و شرّ را به او نشان دادهايم، چگونه ممكن است خود خير و شرّ را نشناسيم؟ (10) او با اين انفاقهاى ناچيز هرگز به مقام خجستگان نخواهد رسيد، چرا كه هنوز بر آن گردنه صعب العبور گام ننهاده است. (11) و چهچيز تو را آگاه كرده است كه آن گردنه صعب العبور چيست؟ (12) آن گردنه، آزاد كردن بندهاى است، (13) يا در روز قحطى طعام دادن، (14) به يتيمى خويشاوند، (15) يا به تهيدستى خاكنشين كه سخت بينواست. (16) او علاوهبراينكه بر آن گردنه گام ننهاده است، از كسانى نيست كه ايمان آورده و يكديگر را به صبر در راه خدا سفارش كرده و به بخشش به يتيمان و تهيدستان توصيه نمودهاند. (17) كسانى كه اينگونهاند خجستگانند. (18) و آنان كه به آيات ما كه نشانگر يكتايى در ربوبيّت است كافر شدهاند تيرهبختان ناخجستهاند. (19) كه آتشى سربسته بر آنان احاطه خواهد داشت. (20) سوره شمس/ 91