سوره تين/ 95 بهنام خداوند گستردهمهر مهربان سوگند به آن كوه انجير و زيتون (سرزمين دمشق و بيت المقدس) آنجا كه خاستگاه پيامبرانى بسيار بود، (1) و سوگند بهطور سينا، آنجا كه خدا با موسى سخن گفت، (2) و سوگند به اين شهر امن (مكّه)، (3) كه ما انسان را در نيكوترين قوام آفريديم تا بتواند در نزد خدايش به نيكبختى جاودانه دست يابد. (4) سپس او را چون از مسير فطرت خارج شد، به جايگاهى پست كه از جايگاه همه فرومايگان اهل عذاب پستتر بود بازگردانديم. (5) مگر كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند، كه براى آنان پاداشى بىپايان خواهد بود. (6) اينك اى انسان، پس از دانستن اين حقيقت چهچيز تو را وامىدارد كه روز جزا را دروغ شمرى؟ (7) مگر خداوند در داورىاش از همه داوران برتر نيست؟ پس چگونه مىپندارى كه روز جزايى مقرّر نكرده است تا هر كس به سزاى كردار خويش رسد. (8) سوره علق/ 96 بهنام خداوند گستردهمهر مهربان اى پيامبر، به نام پروردگارت دريافت قرآن را آغاز كن؛ همان كسى كه انسان را آفريد. (1) انسان را از خونى بسته آفريد. (2) آرى، دريافت قرآن را آغاز كن، و بدان كه پروردگارت از همگان كريمتر و عطايش از عطاى همه عطاكنندگان برتر است. (3) همو كه خواندن و نوشتن را به وسيله قلم به آدمى آموخت. (4) و به انسان آنچه را نمىدانست ياد داد. (5) آيا گمان مىكنى كه او شكر اين نعمت را به جاى مىآورد؟ هرگز! انسان مرز خود را نمىشناسد و طغيان مىكند، (6) چرا كه خود را از پروردگار خويش بىنياز مىبيند. (7) به يقين، بازگشت آدميان پس از مرگ به سوى پروردگار توست. (8) به من خبر ده، آيا آن كس كه بازمىدارد، (9) بندهاى را آنگاه كه نماز مىگزارد، به من خبر ده كه كارش به كجا خواهد كشيد؟ (10) به من خبر ده، اگر آن نمازگزار بر طريق هدايت باشد، (11) يا به پرهيزگارى فرمان دهد، فرجام آن بازدارنده چه مىشود؟ (12) به من خبر ده، اگر آن بازدارنده، حق را دروغ انگارد و از آنروى برتابد، آيا جز درخور عذاب خواهد بود؟ (13) مگر نمىداند كه خدا كارهايش را مىبيند؟ (14) او حق ندارد چنين كند! اگر دست از اين كار برندارد، به خوارىاش مىافكنيم و موى پيشانىاش را مىگيريم و به دوزخش مىكشانيم. (15) موى پيشانى دروغگوى خطاكار را. (16) آنگاه اهل محفل خود را به يارى بخواند. (17) ما نيز به زودى گماشتگان بر آتش [دوزخ] را فرامىخوانيم. (18) او حق ندارد تو را از نماز بازدارد! تو از او فرمان مبر و نماز را رها مكن، و سجده كن و به پروردگارت تقرّب جوى. (19)