جز آن كسى كه تيرهبختترين مردم است، جاودانه در آن درنيايد؛ (15) همان كسى كه حق را تكذيب كرد و از آن روى برتافت. (16) و آنكس كه پرواكنندهترين مردم است، قطعا از آن آتش دور داشته مىشود؛ (17) همان كسى كه دارايىاش را مىبخشد و به وسيله آن رشدى شايسته مىجويد. (18) و هدفش از كمك به نيازمندان جبران احسان آنان نيست، زيرا هيچكس از آنان بر گردن او حق نعمتى ندارد كه جبران آن لازم باشد. (19) بلكه انفاق او تنها براى دستيابى به خشنودى پروردگار بلندمرتبهاش است. (20) و به زودى با دريافت پاداشى نيكو از جانب پروردگارش، خشنود خواهد شد. (21) سوره ضحى/ 93 بهنام خداوند گستردهمهر مهربان سوگند به آن دم كه آفتاب بگسترد، (1) و سوگند به شب آنگاه كه تاريكىاش فراگير شود و آرام يابد، (2) كه پروردگارت- برخلاف آنچه دشمنان مىگويند- نه رهايت كرده و نه تو را دشمن داشته است. (3) تو در اين دنيا مورد رحمت مايى، و سراى آخرت قطعا براى تو بهتر از اين سراى خواهد بود. (4) و به زودى پروردگارت در آن سراى [چنان مقامى] به تو عطا كند كه خرسند شوى. (5) مگر تو را كودكى يتيم نيافت پس به تو پناه داد؟ (6) و تو را راه نايافته ديد پس هدايتت كرد. (7) و تو را تهيدست يافت پس توانگرت ساخت. (8) پس تو نيز يتيم را خوار و مغلوب مكن كه خود درد يتيمى را احساس كردهاى. (9) و سؤالكننده را كه از تو رهنمود مىخواهد يا مالى مىطلبد، از خود مران و بر او بانگ مزن كه خود تلخى تنگدستى را چشيدهاى و نياز به رهنمود را دانستهاى. (10) تو مىدانى كه همه اين نعمتها از جانب خداست، پس نعمت پروردگارت را بازگوى و شكرش را به جاى آور (در گفتار و كردارت نشان ده كه نعمتها داده خداست). (11) سوره شرح/ 94 بهنام خداوند گستردهمهر مهربان آيا به تو شرح صدر نداديم تا بتوانى وحى را دريافت كنى و بر گزندها و مشكلات راه رسالت شكيبا باشى؟ (1) ما پيام تو را به مردم رسانديم و آنان را به پذيرش آن برانگيختيم و بدينوسيله سنگينى بار رسالت را از دوش تو برداشتيم. (2) آن بار سنگينى كه پشت تو را شكسته بود. (3) و آوازهات را بلند گردانيديم تا آنجا كه نام تو را با نام خود قرين ساختيم. (4) آرى، رنجها را از دوش تو برداشتيم، زيرا سنّت ما بر اين جارى است كه در پى دشوارى آسانى باشد. (5) به يقين، در پى دشوارى آسانى خواهد بود. (6) اكنون كه دانستى سنّت ما چيست، هرگاه از كار رسالت فارغ شدى، به عبادت بكوش و رنج آن را بر خود هموار ساز. (7) و بدينوسيله به پروردگارت رغبت كن تا در پى اين رنج، آسايشى نصيب تو سازد. (8)