و به ياد آوريد هنگامى كه شما را از فرعونيان رهايى بخشيديم. آنان پيوسته عذاب ناگوار به شما مىچشاندند. پسرانتان را سر مىبريدند تا نسل شما را از بين ببرند، و زنانتان را براى كنيزى و خدمتگذارى زنده مىگذاشتند، و در اين ماجرا از جانب پروردگارتان آزمونى بزرگ بود. (49) و هنگامى را كه دريا را براى شما شكافتيم و شما را از چنگ دشمنان رهايى بخشيديم و فرعونيان را در حالى كه نظاره مىكرديد در دريا غرق كرديم. (50) و هنگامى را كه با پيامبرتان موسى چهل شب وعده گذاشتيم كه در آن به عبادت به سر برد، آنگاه شما پس از رفتنش به وعدهگاه، گوساله را به خدايى گرفتيد، در حالىكه ستمكار بوديد. (51) سپس شما را بعد از آن بخشيديم، باشد كه سپاسگزارى كنيد. (52) و هنگامى را كه به موسى كتاب آسمانى تورات و جداكننده حق از باطل را عطا كرديم، باشد كه هدايت شويد. (53) و هنگامى را كه موسى به قومش گفت: اى قوم من، بىترديد شما با برگرفتن گوساله به پرستش، به خود ستم كرديد، پس به درگاه آفريدگارتان توبه كنيد و بدينمنظور گوسالهپرستان شما يكديگر را بكشند، كه اين كار نزد آفريدگارتان براى شما بهتر است. پس از آنكه برخى مجرمان به قتل رسيدند، خدا توبه گنهكاران شما را پذيرفت، كه او بسيار توبهپذير و مهربان است. (54) و هنگامى را كه گفتيد: اى موسى، هرگز سخن تو مبنى بر اينكه خدا تورات را بر تو فروفرستاده است باور نمىكنيم تا اينكه خدا را آشكارا به چشم خود ببينيم و تأييد تورات را از او بشنويم. پس بهسزاى اين سخنتان صاعقه شما را فروگرفت در حالى كه نظاره مىكرديد. (55) سپس شما را پس از مرگتان برانگيختيم، باشد كه سپاسگزارى كنيد. (56) و ابرها را- آنگاه كه در بيابانى سوزان رهسپار بوديد- بر شما سايهگستر كرديم، و «منّ» و «سلوى» بر شما فروفرستاديم، و گفتيم: از روزىهايى كه به شما دادهايم و همه خوب و پاكيزهاند بخوريد. و آنان [با سركشىها] بر ما ستم نكردند، بلكه بر خود ستم روا مىداشتند. (57)