5/ 95- 90 90. اى آنانى كه گرويديد! بدرستى كه مى و قمار و بتان و چوبهاى قمار پليدى از كار ديو، پس بپرهيزيد از آن تا مگر شما رهيد. 91. هراينه مىخواهد ديو كه افكند ميان شما دشمنى و زشتى در مى و قمار و بازدارد شما را از ياد خداى و از نماز، پس هيچ شما باز ايستيد؟ 92. و [148] فرمان بريد خداى را و فرمان بريد فرستاده را و پرهيزيد، پس اگر برگرديد، پس بدانيد كه بر فرستاده ما رسانيدن پيدا. 93. نيست بر آنانى كه گرويدند و كردند شايستهها، گناهى در آنچه خوردند چون پرهيزند و گرويدند و كردند شايستهها، باز پس پرهيزيدند و گرويدند باز پس پرهيزيدند و نيكويى كردند، و خداى دوست دارد نيكوكاران را. 94. اى آنانى كه گرويدند! هراينه آزمايد شما را خداى به چيزى از شكار كه رسد آن را دستهاى شما و نيزههاى شما، تا داند خداى آنى را كه ترسد ازو به ناپيدا، پس هر كه گذرد از اندازه، پس آنت پس مرو را عذابى دردناك. 95. اى آنانى كه گرويدند! مكشيد شكارى را و شما محرمانيد. و هر [كه] كشد آن را از شما آهنگ كننده، پس پاداشت [1] مانند آنچه كشت از چهارپايان، داورى كند با آن دو خداوند داد از شما قربانئ رسنده كعبه خانه يا پوشش خوردنئ درويشان، يا برابر آن روزه تا بچشد عقوبت كار خويش. درگذاشت خداى از آنچه گذشت، و هر كه بازگردد پس كينه كشد خداى ازو و خداى بىهمتاست خداوند كينه كشيدن. [1]. م: «پاداست»