5/ 104- 96 96. حلال كرده شد براى شما [149] شكار دريا و خوردنئ آن برخوردارئ مر شما را و مر ره گذريان را، و بسته شد بر شما شكار دشت تا باشيد محرمان، و ترسيد از خداى آنى كه به او گرد آورده شويد. 97. كردا خداى كعبه را خانه شكوهمند، ايستادگئ مر مردمان را، و ماه شكوهمند را و گوسفند فرستاده را سوى مكّه و گردنبندها را. آنت تا دانيد كه خداى مىداند آنچه در آسمانها و آنچه در زمين و بدرستى كه خداى به هر چيزى داناست. 98. بدانيد كه خداى سخت عقوبت است، و بدرستى كه خداى آمرزگار است بخشاينده. 99. نيست بر فرستاده مگر رسانيدن، و خداى داند آنچه پيدا كنيد و آنچه پوشانيد. 100. بگوى، برابر نباشد پليد و پاك و اگر چه به شگفت آرد ترا بسيارى پليد، پس بترسيد از خداى اى خداوندان خردها تا مگر شما رهايى يابيد. 101. اى آنانى كه گرويديد! مپرسيد از چيزها اگر پيدا كرده شود مر شما را اندوهگين كند شما را، و اگر پرسيد از آن گاهى كه فرو آورده مىشود نبى پيدا كرده شود براى شما، در گذاشت خداى از آن، و خداى آمرزگار است بردبار. 102. بدرستى كه پرسيد از آن گروهى از پيش شما، باز پس گشتند به آن ناگروندگان. [150] 103. نكرد خداى از گوش شكافته و نه گذاشته و نه ... و نه پشت نگاه داشته، و لكن آنانى كه نگرويدند فرا مىبافند بر خداى دروغ را و بيشتر ايشان خرد ندارند. 104. و چون گفته شود مر ايشان را آييد به آنچه فرو آورد خداى و به فرستاده، گويند بسنده ما آنچه يافتيم بر آن پدران خويش را. ا و اگر بود پدران ايشان كه نمىدانند چيزى و نه راه مىيابند؟