ترجمه قرآن - دهم هجرى - ترجمه لفظى - متون كهن

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : دهم هجرى - ترجمه لفظى - متون كهن جلد : 1 صفحه : 107

6/ 13- 4
4. و نيايد ايشان را از نشانى از نشانهاى پروردگار ايشان مگر بودند از آن روى گردانندگان.
5. پس بدرستى كه به دروغ داشتند به راست چون آمد ايشان را، پس زود آيد ايشان را آگاهيهاى آنچه بودند به او كه فسوس مى‌داشتند.
6. ا نديدند كه چند نيست كرديم از پيش ايشان از گروه، جاى ساختيم ايشان را در زمين آنچه نساخت مر شما را، و فرستاديم آسمان را بر ايشان فروبارنده [155] و گردانيديم جويها را همى‌رود از زير ايشان، پس نيست كرديم ايشان را به گناهان ايشان و پديد آورديم از پس ايشان گروهى ديگران؟
7. و اگر فرو آورديمى بر تو نامه در كاغذى، پس بسودندى آن را به دستهاى خويش؛ هراينه گفتى آنانى كه نگرويدند:
نيست اين مگر جادويى پيدا.
8. و گفتند: چرا نه فرود آورده شد برو فرشته؟ و اگر فرو آورديمى فرشته را، هراينه گذارده شدى كار، باز پس پاييده نشدندى.
9. و اگر كرديمى او را فرشته، هراينه گردانيديمى او را مردى و هراينه پوشيديمى بر ايشان آنچه همى‌پوشند.
10. و هراينه فسوس داشته شد به فرستادگانى از پيشت، پس گرد درآمد به آنانى كه فسوس داشتند ازيشان آنچه بودند به آن فسوس مى‌داشتند.
11. بگوى، برويد در زمين، باز پس نگريد كه چگونه بود سر انجام دروغ دارندگان.
12. بگوى مر كراست آنچه در آسمانها و زمين؟ بگوى مر خداى را، نوشت بر خودش بخشيدن را، هراينه فراهم آرد شما را به روز رستخيز نه گمانى درو، آنانى كه زيان‌كار شدند تنهاى خويش پس ايشان نمى‌گروند.
13. و مرو راست آنچه آراميد در شب و روز و او شنواست دانا. [156]

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : دهم هجرى - ترجمه لفظى - متون كهن جلد : 1 صفحه : 107

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست