6/ 126- 119 119. و چيست مر شما را كه نخوريد از آنچه ياد كرده شد نام خداى بر آن، و بدرستى كه پديد كرده شد براى شما آنچه بسته كرده شد بر شما مگر آنچه بيچاره كرده شديد به آن. و بدرستى كه بسيارى هراينه گمراه شدند به آرزوهاى خويش به بىدانشى. بدرستى كه پروردگار تو او داناتر به گذرندگان از اندازه. 120. و گذاريد آشكار بزه و نهان آن، بدرستى كه آنانى كه اندوزند بزه زود پاداشت داده شوند به آنچه بودند كه مىاندوختند. 121. و مهخوريد از آنچه نه ياد كرده نشد نام خداى بر آن و بدرستى كه آن هراينه بيرون آمدن است از فرمان، و بدرستى كه ديوان هراينه پيغام دهند به دوستان خويش تا پيكار كنند با شما و اگر فرمان بريد ايشان را، بدرستى كه شما هراينه انباز آرندگانيد. 122. ا و آنى كه باشد مرده، پس زنده كرديم او را و كرديم براى او روشنايى مىرود به آن در مردمان همچو آنى كه داستان او در تاريكيها، نيست هرگز بيرون آينده از آن؟ همچنانت آراسته كرده شد مر ناگروندگان را آنچه بودند كه مىكردند. 123. و همچنانت كرديم در هر دهى بزرگتران گنهكاران آن [174] تا سگالش بد كنند در آن، و سگالش بد نكنند مگر به تنهاى خويش و ندارند آگاهى. 124. و چون آيد ايشان را نشانى، گويند: هرگز نگرويم تا داده شويم مانند آنچه داده شد فرستادگان خداى، خداى داناتر آنجا كه كند پيغامهاى خويش را. زودا كه رسد آنانى كه گناه كردند خوارى نزد خداى و عذابى سخت به آنچه بودند كه سگالش بد همىكردند. 125. پس هر كه خواهد خداى كه راه نمايد او را گشايد سينه او را براى مسلمانى و هر كه خواهد كه گمراه كند او را، كند سينه او را تنگ، نيك تنگ همانا كه بر مىآيد در آسمان. همچنانت كند خداى پليدى را بر آنانى كه نمىگروند. 126. و اين راه پروردگار تست راست، بدرستى كه پديد كرديم نشانها را مر گروهى كه پند پذيرند.