6/ 135- 127 127. مر ايشان راست سراى رستگارى نزد پروردگار ايشان و او دوست ايشان به آنچه بودند كه همىكردند. 128. و روزى كه گرد كنيم ايشان را همه: اى گروه پريان! بدرستى كه بسيارى كرديد از آدميان، و گويد دوستان ايشان از آدميان پروردگار ما! برخوردارى گرفت برخى ما به برخى [175] و رسيديم هنگام زد خويش را آن كه هنگام زدى براى ما. گفت: دوزخ جاى باشش شما، جاويدان در آن مگر آنچه خواست خداى، بدرستى كه پروردگار شما درستكار دانا. 129. و همچنانت گماريم برخى ستمكاران را برخى به آنچه بودند كه مىورزيدند. 130. اى گروه پريان و آدميان! ا نيامد شما را فرستادگانى از شما مىخوانند بر شما آيتهاى من و بيم كنند شما را ديدار روز شما اين؟ گويند: گواهى داديم بر تنهاى خويش و فريفت ايشان را زندگانى اين جهان و گواه شدند بر تنهاى خويش كه ايشان بودند ناگروندگان. 131. آنت كه نبود پروردگارت نيست كننده دهها به ستم و كسان آن بىآگاهانند. 132. و مر هر يكى را پايهگاهها از آنچه كردند، و نيست پروردگارت بىآگاه از آنچه مىكنند. 133. و پروردگار تو بىنياز خداوند بخشايش، اگر خواهد ببرد شما را و بر پاى كند از پس شما آن را كه خواهد، چنانكه پيدا كرد شما را از فرزندان گروهى ديگران. 134. بدرستى كه آنچه وعده كرده مىشويد، هراينه آينده است و نيستيد شما هرگز سست يابندگان. 135. بگو، اى گروه! كار كنيد بر [176] توانايى خويش كه من كننده، پس زود دانيد آنى را كه باشد مرو را سر انجام سراى. بدرستى كه نرهد ستمكاران.