6/ 147- 142 142. و از چهارپايان اشتر باركش و خرد، خوريد از آنچه روزى داد شما را خداى و پىروى مكنيد گامهاى ديو را كه او مر شما را دشمنى است پيدا. 143. هشت جفتانى از ميش دو و از بز دو، بگوى! ا دو نر را بازداشته كرد يا دو ماده [178] يا آنچه فرا رسيد بر آن زهدانهاى دو ماده؟ آگاهى دهيد مرا به دانشى اگر هستيد راستگويان؟ 144. و از شتران دو از گاو دو. بگوى! ا دو نر را بازداشته كرد يا دو ماده يا آنچه فرا رسيد بر آن زهدانهاى دو ماده يا بوديد گواهان چون اندرز كرد شما را خداى به اين؟ پس كيست ستمكارتر از آنى كه فرا بافت بر خداى دروغى را تا گمراه كند مردمان را به نادانشى؟ بدرستى كه خداى راه ننمايد گروه ستمكاران را. 145. بگوى! نمىيابم در آنچه پيغام كرده شد به من بازداشته شده بر خورنده، كه خورد آن را مگر كه باشد مرده يا خونى ريخته يا گوشت خوك، پس بدرستى كه پليد يا بيرون آمدنى آواز برداشته شد براى جز خداى، پس هر كه بيچاره شود نه افزونى جوينده و نه از اندازه گذرنده، پس بدرستى كه پروردگارت آمرزگار است بخشاينده. 146. و بر آنانى كه جهود شدند بازبسته كرديم هر خداوند ناخنى را و از گاو و گوسپند بازبسته كرديم بر ايشان پيههاى ايشان مگر آنچه برداشت پشتهاى آن دو يا چرب رودهها يا آنچه آميخته شد با استخوان. آنت [179] پاداشت داديم ايشان را به افزونى جستن ايشان و بدرستى كه ما هراينه راست گويانيم. 147. پس اگر به دروغ دارند ترا، پس بگوى! پروردگار شما خداوند بخشايش است فراخ، و بازگردانده نشود عذاب او از گروه گناهكاران.