6/ 161- 154 154. باز پس داديم موسى را نامه بىكم و كاست بر آنى كه نيكويى كرد و پديد كردنى مر هر چيزى را و رهنمودنى و بخشودنى تا مگر ايشان به ديدار پروردگار خويش گروند. 155. و اين نامه فرو آورديم آن را [181] خجسته، پس پىروى كنيد آن را و پرهيزيد تا مگر شما بخشوده شويد. 156. كه گوييد: هراينه كه فرو آورده شد نامه بر دو گروه از پيش ما و بدرستى كه بوديم از خواندن ايشان هراينه بىآگاهان. 157. يا گوييد اگر ما فرو آورده شديمى بر ما نامه هراينه بوديمى راهيافتهتر از ايشان، پس هراينه آمد شما را روشن از پروردگار شما و رهنمايشى و بخشايشى، پس كيست ستمكارتر از آنى كه به دروغ داشت به نشانهاى خداى و برگشت از آن؟ زود پاداشت دهيم آنانى را كه برگردند از نشانهاى ما بدئ عذاب به آنچه بودند بر مىگشتند. 158. هيچ چشم مىدارند مگر كه آيد ايشان را فرشتگان يا آيد پروردگار تو يا آيد برخى نشانهاى پروردگارت؟ روزى كه آيد برخى نشانهاى پروردگار تو، سود ندارد تنى را گرويدن او كه نبود كه گرويد از پيش يا اندوخت در گرويدن خويش بهتر. بگوى! چشم داريد كه ما چشم دارندگانيم. 159. بدرستى كه آنانى كه جدا شدند از كيش خويش و گشتند گروه گروه نيستى از ايشان در چيزى. هراينه كار ايشان به خداى، باز پس آگاهاند ايشان را [182] به آنچه بودند همىكردند. 160. هر كه آيد به نيكى پس مرو را ده مانندان آن و هر كه آيد به بدى پس پاداشت داده نشود مگر مانند آن و ايشان ستم كرده نشوند. 161. بگوى! بدرستى كه من نمود مرا پروردگار من به راهى راست، كيشى راست، كيش ابراهيم را برگرديده، و نبود از انباز آرندگان.